Najbardziej niezawodne i w pełni niezależne są proste systemy ogrzewania kominkowego, w których ciepłe powietrze jest rozprowadzane konwekcyjnie. Ich zasięg jest jednak bardzo ograniczony. W ten sposób (bez mechanicznego wspomagania) ciepłe powietrze można doprowadzić do niewielu pomieszczeń, najlepiej usytuowanych powyżej kominka. W poziomie odległość, na którą może dotrzeć, nie przekracza 3 m od osi kominka.
Do rozprowadzania ciepła w większych, bardziej rozległych domach są niezbędne systemy dystrybucji gorącego powietrza wyposażone w elektryczne turbiny wymuszające przepływ powietrza. Turbina może być zamontowana pod wkładem i tłoczyć do kominka powietrze zaczerpnięte z pomieszczenia (jest to wtedy tak zwana turbina nadmuchowa na zimne powietrze). Mimo że tak umieszczona ma korzystniejsze warunki pracy (tłoczone powietrze ma temperaturę zbliżoną do pokojowej), takie systemy są mniej popularne. Częściej turbinę instaluje się nad kominkiem (turbina na gorące powietrze). Wtedy wytwarza ona podciśnienie i zasysa powietrze ogrzane przez wkład. Turbiny na gorące powietrze mają wydajność do 600 m³/h i są w stanie rozprowadzić powietrze nawet do ośmiu-dziesięciu pomieszczeń. Powietrze przepływa między korpusem wkładu kominkowego a elementami, z których jest wykonana obudowa kominka. Tam ogrzewa się od gorącego korpusu wkładu.
Aby kominek mógł być wydajnym źródłem ciepła, wewnętrzne elementy obudowy kominkowej oraz okapu muszą zostać dokładnie zaizolowane odpowiednim materiałem. Izolacja jest potrzebna, żeby powietrze szybciej się ogrzewało, a elementy otaczające wkład kominkowy nie były narażone na działanie wysokiej temperatury.
Ogrzane powietrze unosi się do górnej części okapu. Tam znajdują się wyloty, do których podłącza się przewody rozprowadzające. W systemach DGP używa się przewodów aluminiowych o średnicy od 100 do 160 mm, z izolacją z wełny mineralnej ograniczającą straty ciepła podczas transportu powietrza.
Rozprowadzanie ciepła w systemie DGP: grawitacyjnie albo z turbiną
W układach rozprowadzających gorące powietrze z wykorzystaniem naturalnego ciągu grawitacyjnego rury dystrybucyjne podłącza się bezpośrednio do otworów wyciętych uprzednio w półce rozdzielającej. Połączenia rur należy starannie uszczelnić. W systemach z przepływem powietrza wymuszonym za pomocą turbiny na gorące powietrze zakończenie rury zasysającej gorące powietrze z okapu trzeba umieścić mniej więcej 15 cm poniżej dolnej krawędzi kratek wylotowych w okapie, aby zapobiec ewentualnemu zasysaniu zimnego powietrza przez kratki wylotowe. Tak wykonana instalacja powinna być bezpieczna, a temperatura powietrza wypływającego z kratek w okapie podczas pracy kominka z mocą nominalną nie może przekraczać 90°C.
Przewody rozprowadzające ciepłe powietrze do poszczególnych pomieszczeń powinny być zainstalowane w taki sposób, aby były niewidoczne i nie psuły estetyki pomieszczeń. Poziome wygodnie jest prowadzić na przykład w przestrzeni podwieszanego stropu, a pionowe przez pomieszczenia niemieszkalne (garderoby, schowki), szafy wnękowe lub po prostu obudować płytami gipsowo-kartonowymi. Z technicznego punktu widzenia rozprowadzenie przewodów nie jest skomplikowane i wielu inwestorów decyduje się zrobić je samodzielnie.
W remontowanym domu znalezienie odpowiedniego miejsca na przewody o niemałej przecież średnicy może być poważną przeszkodą w zainstalowaniu systemu DGP, ale nie jest niemożliwe. W domach parterowych jest łatwiej. Przewody rozprowadzające można umieścić na poddaszu. Tam też instaluje się turbinę i filtr. Wyloty ciepłego powietrza w pomieszczeniach umieszcza się wtedy przy suficie. W domach jednokondygnacyjnych z piwnicą przewody i turbinę można zainstalować w piwnicy. Ciepłe powietrze wydostaje się wtedy przez wyloty zainstalowane przy podłodze. Jeśli dom ma wiele poziomów, system przewodów rozprowadzającychciepłe powietrze jest bardziej skomplikowany.
Pewną niedogodność związaną z prowadzeniem przewodów może także stanowić szum powstający podczas ruchu powietrza w systemach z turbiną. Dlatego należy w nich stosować przewody redukujące go do minimum. Wyloty powietrza w pomieszczeniach mogą być umieszczane w ścianie lub suficie.
Każdy przewód jest zakończony kratką wentylacyjną z regulacją lub anemostatem umożliwiającymi dokładną regulację strumienia powietrza, bardzo ważną dla prawidłowego działania systemu. Powietrze po schłodzeniu musi mieć możliwość powrotu do pomieszczenia z kominkiem. Najlepiej, aby drzwi między poszczególnymi pomieszczeniami w czasie działania ogrzewania powietrznego pozostawały otwarte. W ich dolnej części powinna być szczelina lub otwory umożliwiające przepływ powietrza nawet po ich zamknięciu.
Super:)
OdpowiedzUsuń