Kominek z płaszczem wodnym. Sposób na centralne ogrzewanie z kominka

Decydując się na kominek z płaszczem wodnym, mamy wszystko w jednym – kominek w salonie, źródło ciepła na tanie paliwo, ogrzewanie z prawdziwego zdarzenia, ze wszystkimi zaletami grzejników wodnych. Warto więc dowiedzieć się więcej, na temat możliwości tej wyjątkowej instalacji grzewczej...

Kominek z płaszczem wodnym od zwykłego wkładu różni się tym, że ma dodatkowy wymiennik ciepła, w którym gorące spaliny ogrzewają wodę. Woda z wymiennika zasila instalację centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej. Producenci stosują różne konstrukcje tych wymienników. Sprzedawane są nawet same wymienniki przeznaczone do współpracy ze zwykłymi wkładami kominkowymi – umieszcza się je nad wkładem, a przewód kominowy przechodzi przez wymiennik.



Centralne ogrzewanie z kominka z płaszczem wodnym

Kominek z płaszczem wodnym to przysłowiowe 3w1 – kominek w salonie, źródło ciepła na tanie paliwo, ogrzewanie z prawdziwego zdarzenia, ze wszystkimi zaletami grzejników wodnych, czyli dużą pojemnością cieplną i możliwością stosunkowo precyzyjnej regulacji temperatury w pomieszczeniach za pomocą zaworów z termostatami. Im większą pojemność cieplną ma instalacja, tym dłuższe mogą być przerwy w pracy kominka.

Kiedy kominek zasila wodną instalację, ciepło jest jeszcze przez kilka godzin po wygaśnięciu w nim ognia, ponieważ woda rozgrzana podczas pracy kominka, a dzięki niej także zamontowane w instalacji grzejniki długo pozostają gorące. Co więcej, ten czas można jeszcze wydłużyć, jeśli w instalacji zamontuje się duży zbiornik na wodę o pojemności kilkuset litrów (tak zwany bufor). Woda w zbiorniku będzie się ogrzewała podczas pracy kominka. Później, gdy ogień w kominku wygaśnie, będzie jeszcze przez pewien czas gorąca i będzie mogła oddawać ciepło do instalacji – tym dłużej, im będzie jej więcej. Dzięki temu pomieszczenia będą ogrzewane jeszcze kilka godzin po wygaszeniu ognia w kominku.

Oczywiście są również wady takiego rozwiązania – przede wszystkim instalacja jest dość skomplikowana i kosztowna. Jeśli w domu jest centralne ogrzewanie z grzejnikami, można je wykorzystać. To przynajmniej częściowa rekompensata wyższej ceny wkładu z płaszczem wodnym. Jego działanie nie różni się od działania kotła grzewczego na paliwo stałe, wobec tego kominek musi być wyposażony w takie same urządzenia zabezpieczające i regulacyjne jak kocioł.


Bezpieczeństwo instalacji z kominkiem z płaszczem wodnym

Szczególną uwagę trzeba zwrócić na zabezpieczenie systemu przed wzrostem ciśnienia w wyniku podgrzewania wody. Najskuteczniejszym, najprostszym i najtańszym sposobem jest wykonanie instalacji w układzie z otwartym naczyniem wzbiorczym. Przejmuje ono nadmiar wody, której objętość zwiększa się po podgrzaniu, a jej ciśnienie nie wzrasta dzięki połączeniu instalacji z atmosferą. Sprzyja to, niestety, korozji.


Trwalsze, sprawniejsze i wygodniejsze w użytkowaniu są układy zamknięte – z przeponowym naczyniem wzbiorczym. Mogą one jednak współpracować jedynie z takimi urządzeniami grzewczymi, które są do tego przystosowane (mają skuteczne zabezpieczenie przed nadmiernym wzrostem temperatury wody i mogą być eksploatowane przy jej wyższym ciśnieniu). Trzeba zatem sprawdzić w instrukcji montażu, jak powinno wyglądać prawidłowe zabezpieczenie hydrauliczne płaszcza wodnego, i zrobić je tak, jak przewidział to jego producent. Należy pamiętać, że wszelkie odstępstwa mogą sprawić, że instalacja nie będzie bezpieczna.

Polskie przepisy dopiero od niedawna dopuszczają instalowanie urządzeń grzewczych na paliwa stałe w układach zamkniętych. A zatem nic dziwnego, że nie wszystkie dostępne na naszym rynku wkłady z płaszczem wodnym są do tego przystosowane.

Jak połączyć kominek z płaszczem wodnym z instalacją grzewczą?

Kominek bardzo często podłącza się do instalacji pośrednio – przez płytowy wymiennik ciepła. Powstają wtedy dwa obiegi wody – przez kominek i wymiennik w układzie otwartym oraz przez grzejniki i wymiennik w układzie zamkniętym. Gorąca woda z kotła ogrzewa wodę w drugim obiegu przez ścianki wymiennika praktycznie bez strat ciepła.

Dodatkową zaletą tego rozwiązania jest możliwość dobrania wielkości strumieni wody w obu obiegach (stosując pompy obiegowe odpowiedniej wydajności), tak by grzejniki zasilać wodą o niższej temperaturze, mimo że w obiegu kominka jest ona wyższa. Wpływa to pozytywnie na komfort mieszkańców – niższa temperatura powierzchni grzejnej w pomieszczeniu jest z różnych względów korzystniejsza. Natomiast utrzymywanie wyższej temperatury wody w obiegu kominka zapobiega skraplaniu się pary wodnej w kominie, dzięki czemu wkład nie jest narażony na szybką korozję.

Rozdzielenie instalacji na dwa obiegi rozwiązuje też problem współpracy kominka z płaszczem wodnym z innym źródłem ciepła – kotłem na gaz, olej lub z pompą ciepła – które jest przeznaczone do pracy w układzie zamkniętym. Gdy planujemy zasilanie instalacji grzewczej z tego typu urządzeń, zastosowanie wymiennika rozdzielającego instalację na dwa obiegi jest najrozsądniejszym rozwiązaniem.

Sposoby rozprowadzania ciepła w systemach DGP

W systemach dystrybucji gorącego powietrza, ciepłe powietrze rozprowadzane jest po domu konwekcyjnie lub w sposób wymuszony (za pomocą turbin elektrycznych). Poznaj zalety i wady obu sposobów i wybierz system, który będzie najlepszy dla Ciebie i Twojej rodziny...


Najbardziej niezawodne i w pełni niezależne są proste systemy ogrzewania kominkowego, w których ciepłe powietrze jest rozprowadzane konwekcyjnie. Ich zasięg jest jednak bardzo ograniczony. W ten sposób (bez mechanicznego wspomagania) ciepłe powietrze można doprowadzić do niewielu pomieszczeń, najlepiej usytuowanych powyżej kominka. W poziomie odległość, na którą może dotrzeć, nie przekracza 3 m od osi kominka.

Do rozprowadzania ciepła w większych, bardziej rozległych domach są niezbędne systemy dystrybucji gorącego powietrza wyposażone w elektryczne turbiny wymuszające przepływ powietrza. Turbina może być zamontowana pod wkładem i tłoczyć do kominka powietrze zaczerpnięte z pomieszczenia (jest to wtedy tak zwana turbina nadmuchowa na zimne powietrze). Mimo że tak umieszczona ma korzystniejsze warunki pracy (tłoczone powietrze ma temperaturę zbliżoną do pokojowej), takie systemy są mniej popularne. Częściej turbinę instaluje się nad kominkiem (turbina na gorące powietrze). Wtedy wytwarza ona podciśnienie i zasysa powietrze ogrzane przez wkład. Turbiny na gorące powietrze mają wydajność do 600 m³/h i są w stanie rozprowadzić powietrze nawet do ośmiu-dziesięciu pomieszczeń. Powietrze przepływa między korpusem wkładu kominkowego a elementami, z których jest wykonana obudowa kominka. Tam ogrzewa się od gorącego korpusu wkładu.

Aby kominek mógł być wydajnym źródłem ciepła, wewnętrzne elementy obudowy kominkowej oraz okapu muszą zostać dokładnie zaizolowane odpowiednim materiałem. Izolacja jest potrzebna, żeby powietrze szybciej się ogrzewało, a elementy otaczające wkład kominkowy nie były narażone na działanie wysokiej temperatury.

Ogrzane powietrze unosi się do górnej części okapu. Tam znajdują się wyloty, do których podłącza się przewody rozprowadzające. W systemach DGP używa się przewodów aluminiowych o średnicy od 100 do 160 mm, z izolacją z wełny mineralnej ograniczającą straty ciepła podczas transportu powietrza.

Rozprowadzanie ciepła w systemie DGP: grawitacyjnie albo z turbiną

Sposób podłączenia grawitacyjnego systemu DGP do okapu

Sposób podłączenia wymuszonego systemu DGP do okapu

W układach rozprowadzających gorące powietrze z wykorzystaniem naturalnego ciągu grawitacyjnego rury dystrybucyjne podłącza się bezpośrednio do otworów wyciętych uprzednio w półce rozdzielającej. Połączenia rur należy starannie uszczelnić. W systemach z przepływem powietrza wymuszonym za pomocą turbiny na gorące powietrze zakończenie rury zasysającej gorące powietrze z okapu trzeba umieścić mniej więcej 15 cm poniżej dolnej krawędzi kratek wylotowych w okapie, aby zapobiec ewentualnemu zasysaniu zimnego powietrza przez kratki wylotowe. Tak wykonana instalacja powinna być bezpieczna, a temperatura powietrza wypływającego z kratek w okapie podczas pracy kominka z mocą nominalną nie może przekraczać 90°C.

Przewody rozprowadzające ciepłe powietrze do poszczególnych pomieszczeń powinny być zainstalowane w taki sposób, aby były niewidoczne i nie psuły estetyki pomieszczeń. Poziome wygodnie jest prowadzić na przykład w przestrzeni podwieszanego stropu, a pionowe przez pomieszczenia niemieszkalne (garderoby, schowki), szafy wnękowe lub po prostu obudować płytami gipsowo-kartonowymi. Z technicznego punktu widzenia rozprowadzenie przewodów nie jest skomplikowane i wielu inwestorów decyduje się zrobić je samodzielnie.

W remontowanym domu znalezienie odpowiedniego miejsca na przewody o niemałej przecież średnicy może być poważną przeszkodą w zainstalowaniu systemu DGP, ale nie jest niemożliwe. W domach parterowych jest łatwiej. Przewody rozprowadzające można umieścić na poddaszu. Tam też instaluje się turbinę i filtr. Wyloty ciepłego powietrza w pomieszczeniach umieszcza się wtedy przy suficie. W domach jednokondygnacyjnych z piwnicą przewody i turbinę można zainstalować w piwnicy. Ciepłe powietrze wydostaje się wtedy przez wyloty zainstalowane przy podłodze. Jeśli dom ma wiele poziomów, system przewodów rozprowadzającychciepłe powietrze jest bardziej skomplikowany.

Pewną niedogodność związaną z prowadzeniem przewodów może także stanowić szum powstający podczas ruchu powietrza w systemach z turbiną. Dlatego należy w nich stosować przewody redukujące go do minimum. Wyloty powietrza w pomieszczeniach mogą być umieszczane w ścianie lub suficie.

Każdy przewód jest zakończony kratką wentylacyjną z regulacją lub anemostatem umożliwiającymi dokładną regulację strumienia powietrza, bardzo ważną dla prawidłowego działania systemu. Powietrze po schłodzeniu musi mieć możliwość powrotu do pomieszczenia z kominkiem. Najlepiej, aby drzwi między poszczególnymi pomieszczeniami w czasie działania ogrzewania powietrznego pozostawały otwarte. W ich dolnej części powinna być szczelina lub otwory umożliwiające przepływ powietrza nawet po ich zamknięciu.

Kolektory: czy warto?

Instalacje słoneczne są atrakcyjne, bo energia słoneczna jest za darmo. Ale trzeba kupić drogie kolektory. Skórka za wyprawkę? Niekoniecznie.

Kompletna instalacja z kolektorami słonecznymi do domu jednorodzinnego wraz z jej wykonaniem i uruchomieniem kosztuje co najmniej 10 tys. zł. A jeśli nie zadowalają nas najprostsze rozwiązania – nawet dwa razy tyle. Na wielu osobach takie kwoty zapewne nie robią wrażenia, ale tak czy inaczej, należałoby się zastanowić, czy warto.


Ekologia z dopłatą

Coraz silniejsza promocja kolektorów wynika przede wszystkim z dążenia do ochrony środowiska. Bo nie da się ukryć, że przeciętną rodzinę do korzystania z energii słonecznej korzyści ekonomiczne raczej nie zachęcają. Instalacja jest droga i na zwrot wydatków czeka się długo. Niestety, tak już jest, że za wszelkie „ekologiczne” technologie trzeba dużo płacić. Obserwujemy to chociażby w motoryzacji. Konieczność dostosowywania pojazdów do systematycznie zaostrzanych norm emisji spalin sprawia, że nowe samochody są coraz droższe. W dodatku obowiązek stosowania ekologicznych rozwiązań (chociażby katalizatorów) powoduje, że jesteśmy zmuszeni do ich zakupu, czy nam się to podoba, czy nie. Powinniśmy więc cieszyć się z tego, że w dziedzinie ogrzewania budynków obrano zupełnie inną drogę przekonywania nas do słusznych rozwiązań. Obowiązkowego stosowania kolektorów słonecznych w najbliższym czasie się nie przewiduje, za to dla tych, którzy chcą zainwestować w ochronę środowiska, są dopłaty. Nie skorzystać z nich, jeśli się ma taką możliwość, byłoby nierozsądnie. Co da nam zastosowanie kolektorów?


Ważne

Przy przeciętnym­ zapotrzebowaniu na ciepłą wodę czteroosobowa rodzina zaoszczędzi dzięki kolektorom maksymalnie 800 zł rocznie. Ale przy dużym zużyciu wody oszczędności mogą być większe.


Ile możemy zyskać montując kolektory słoneczne?

Z doświadczeń użytkowników wynika, że dzięki zainstalowaniu typowego zestawu kolektorów słonecznych w domu jednorodzinnym można zmniejszyć zapotrzebowanie na ciepło z innych źródeł o 1500-2000 kWh/rok. Dotyczy to sytuacji, gdy w domu mieszkają trzy-cztery osoby zużywające dziennie po mniej więcej 50 l wody o temperaturze 45°C. Przy dzisiejszych cenach, w przypadku podgrzewania jej energią elektryczną oznacza to oszczędność maksymalnie 800 zł rocznie (w taryfie całodobowej). Jeśli ciepło uzyskujemy z innych, tańszych źródeł, oszczędzimy mniej. Gdy korzystamy z gazu ziemnego – nawet o połowę. Zdarza się, że po zainstalowaniu kolektorów roczne wydatki na ogrzewanie zmniejszają się zaledwie o 300 zł (przy niedobrej pogodzie, niestarannie wykonanej instalacji, niekorzystnym usytuowaniu kolektorów). To niewiele wobec kilkunastu tysięcy złotych wydanych na instalację. Ale trzeba podkreślić, że im więcej ciepłej wody zużywamy, tym więcej pieniędzy możemy oszczędzić dzięki kolektorom. A więc może się zdarzyć, że czteroosobowa rodzina zyska w ten sposób nawet ponad 1000 zł rocznie.

Jeśli uda nam się uzyskać dofinansowanie, opłacalność zakupu kolektorów słonecznych przedstawia się zdecydowanie korzystniej, bo z własnych środków pokrywamy tylko 55% wydatków plus koszty kredytu, którego zaciągnięcie jest warunkiem uzyskania dotacji. Trzeba jeszcze uwzględnić podatek dochodowy od jej kwoty. W sumie można liczyć, że kompletną instalację do domu jednorodzinnego możemy mieć, wydając z własnych środków około 7 tys. zł. I to rozłożonych na raty. Dzięki oszczędnościom na energii elektrycznej lub paliwie do kotła wynikającym z zastosowania kolektorów taka inwestycja może się zwrócić w czasie krótszym niż dziesięć lat. A nie ma wątpliwości, że taka inwestycja się opłaca!

Co zrobić, by mniej płacić za ogrzewanie? 9 porad na zmniejszenie rachunków za c.o.

Koszty ogrzewania domów z roku na rok są coraz wyższe. Ceny gazu, energii elektrycznej, oleju opałowego, a nawet paliw stałych wciąż idą w górę. Każdy zastanawia się, co zrobić by obniżyć rachunki za ogrzewanie, ale jednocześnie nie rezygnować z wygody jaką niesie ze sobą centralne ogrzewanie. Oto kilka propozycji, które możecie zastosować w swoich domach, aby zmniejszyć koszty ogrzewania…
następny artykuł poprzedni artykuł


1. Nie przegrzewaj pomieszczeń. Większość osób czuje się komfortowo w temperaturze 20oC.
2. Przykręcaj termostaty przy grzejnikach, by w nocy temperatura nie była wyższa niż 18oC, a w czasie nieobecności w domu – 15-17oC.
3. Nie zakrywaj grzejników zasłonami, meblami, obudowami, a ciepło będzie się swobodnie rozchodzić we wnętrzu.
4. Wietrz pomieszczenie intensywnie, ale krótko. Na czas wietrzenia zakręcaj zawór termostatyczny przy grzejniku.
5. Nie podgrzewaj ciepłej wody powyżej 60oC, z cieplejszej i tak nie będziesz korzystać.
6. Ocieplmy przewody prowadzone przez nieogrzewane pomieszczenia (piwnicę, garaż).
7. Jeśli masz trochę wolnej gotówki, zainwestuj w energię odnawialną. Montaż kolektorów słonecznych pozwoli na pokrycie zapotrzebowania na ciepłą wodę do użytku domowego nawet w 75%.
8. Wykorzystaj ciepło z kominka. Do wyboru masz dwa systemy:
1. Dystrybucję Gorącego Powietrza (tzw. DGP), czyli połączenie kominka z systemem kanałów rozprowadzających ciepłe powietrze do sąsiednich pomieszczeń;
2. kominek z płaszczem wodnym, dzięki któremu możesz zasilać wodną instalację centralnego ogrzewania oraz dodatkowo podgrzewać wodę użytkową.
9. Inwestycja w wentylację z odzyskiem ciepła nie jest tania, ale dzięki niej co roku możesz zaoszczędzić do 30% kosztów ogrzewania. Dlatego warto się zastanowić nad modernizacją systemu wentylacji.

Warto wiedzieć

Jeśli jesteś dopiero na etapie projektowania swojej instalacji grzewczej, weź pod uwagę poniższe wskazówki. Z pewnością pozwolą one na znaczne oszczędności w sezonie grzewczym…

To jest ważne przy projektowaniu ogrzewania

* Wysoka sprawność urządzeń i całego systemu – ograniczenie strat przy wytwarzaniu ciepła ze spalania paliwa i jego rozprowadzeniu są nie mniej istotne niż ograniczenie strat ciepła przez przegrody.
* Przemyślane sterowanie – unikanie niepotrzebnych strat ciepła.
* Sensowne wykorzystanie energii odnawialnej – kolektory sprawdzają się do ogrzewania ciepłej wody, a drewno, pelety, biomasa to także źródło energii odnawialnej.
* Zapewnienie komfortu cieplnego i dobrej jakości powietrza – warto zwrócić uwagę na wentylację mechaniczną z odzyskiem ciepła, bo pokusa zmniejszania strumienia powietrza w imię energooszczędności jest częsta.

Jak zwrot VAT za materiały budowlane rozliczą małżonkowie

Małżonkowie mogą korzystać ze zwrotu VAT za materiały budowlane w ramach jednego wspólnego limitu, jeżeli byli małżeństwem w dniu poniesienia wydatków. Jedynie małżonkom pozostającym w separacji przysługują odrębne limity zwrotu.

Jeśli inwestor otrzymał zwrot VAT:

* przed ślubem – to kwotę zwrotu obliczoną dla małżonków pomniejsza się o kwoty otrzymane uprzednio;
* w czasie trwania małżeństwa lub do momentu orzeczenia przez sąd separacji, a następnie związek małżeński ustał lub sąd orzekł separację, przysługującą mu kwotę zwrotu pomniejsza się o:
o – 50% kwoty uprzednio otrzymanej przez oboje małżonków – jeżeli składany był wspólny wniosek małżonków lub
o – kwotę otrzymanego zwrotu – jeśli składany był odrębny wniosek.

Zobacz także: Zwrot VAT za materiały budowlane przysługuje nie tylko właścicielowi

Zasada pomniejszania zwrotu VAT o wydatki faktycznie wypłacone wcześniej jednemu z małżonków powinna dotyczyć tylko kwoty wypłacanej w ramach „pierwszego” pięcioletniego limitu po ślubie lub rozwodzie.

Zasady opisane powyżej dotyczące małżonków mają zastosowanie do wniosków złożonych po 5 marca 2007 r.

Zwrot VAT za materiały budowlane przysługuje nie tylko właścicielowi domu

Jeżeli budujesz dom, możesz się ubiegać o zwrot VAT, pod warunkiem, że jesteś właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości albo zostałeś uprawniony do wykonywania robót budowlanych np. w umowie zarządu. Jeżeli remontujesz, zwrot VAT przysługuje ci, kiedy jesteś właścicielem albo masz prawo do korzystania z budynku lub lokalu mieszkalnego np. na zasadach najmu lub dzierżawy.
Zwrot VAT, gdy budujesz

Prawo do zwrotu VAT przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna ma w przypadku budowy – prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (jest właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości albo została uprawniona do wykonywania robót budowlanych w umowie zarządu, użytkowania, najmu lub dzierżawy).


Zwrot VAT, gdy remontujesz

W przypadku remontu potrzebny jest tytuł prawny do budynku lub lokalu mieszkalnego (jest nim nie tylko własność, ale też umowa użyczenia, najmu lub dzierżawy albo inny stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika prawo wnioskodawcy do korzystania z budynku (lokalu) mieszkalnego.

Na przykład umowa deweloperska, na podstawie której jest dana osoba obowiązana do ponoszenia kosztów eksploatacji związanych z użytkowaniem nowo wybudowanego lokalu).

Polecam:

* Zwrot VAT. Odzyskasz pieniądze za parkiet, za farby już nie

Tytuł prawny - konieczny przy zakupie materiałów czy składaniu wniosku?

Ustawa nie określa wprost, czy powyższe wymagania muszą być spełnione w dacie ponoszenia wydatków, czy występowania z wnioskiem o zwrot VAT.

Z wyrażenia użytego w przepisie („prawo do zwrotu przysługuje, jeżeli osoba posiada tytuł prawny”) wynikać by mogło, że posiadanie odpowiedniego tytułu prawnego jest istotne w dacie ustalania prawa do zwrotu lub w dniu wypłaty. Tak też uznał dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wykładni prawa z 29 czerwca 2009 r., IPPB2/415-269/09-2/AK.

Jednak minister finansów uchylił ją z urzędu, orzekając, że:

„Bez znaczenia dla prawa do ubiegania się o częściowy zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych pozostaje okoliczność ewentualnego zbycia budowanego budynku mieszkalnego czy remontowanego mieszkania. Ważne jest, aby w czasie realizacji inwestycji mieszkaniowej, i co istotne – bez względu na chronologię zdarzeń, osoba fizyczna posiadała prawo do dysponowania nieruchomością lub tytuł prawny do budynku mieszkalnego albo lokalu mieszkalnego. Do otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych osoba fizyczna będzie uprawniona także w sytuacji, gdy przed złożeniem wniosku zbyła nieruchomość” (interpretacja indywidualna z 22.01.2010 r., DD3/033/135/MCA/09/PK-1059).

To ważna interpretacja, na którą można się powołać, gdy organ podatkowy uzna, że do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków nie wolno sprzedać nieruchomości.

Jak odzyskać VAT za materiały budowlane krok po kroku

Jak odzyskać VAT za materiały budowlane krok po kroku

Z tym poradnikiem nie zgubisz się w gąszczu formalności. Podpowiadam, jak prawidłowo złożyć do urzędu skarbowego wniosek o zwrot VAT za materiały budowlane. Dowiesz się, kiedy składać wniosek, na jakim formularzu i jakie dokumenty załączyć. Sprawdź, jak długo się czeka na pieniądze i co robić, gdy urząd spóźnia się ze zwrotem.

Gdzie składać wniosek o zwrot VAT

W urzędzie skarbowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania w dniu złożenia wniosku.

Małżonkowie mogą złożyć odrębne wnioski lub jeden wspólny (każdy wniosek muszą podpisać oboje). Jeżeli składają odrębne wnioski do różnych urzędów skarbowych, są jednocześnie obowiązani zawiadomić o złożeniu wniosku urząd małżonka. Kiedy? Wniosek można składać nie częściej niż raz w roku.

Zobacz także: Jak zwrot VAT za materiały budowlane rozliczą małżonkowie


Jaki formularz i co w nim podać

Właściwy formularz to VZM-1. Należy w nim podać:

* dane osobowe inwestora;
* rodzaj inwestycji (budowa, przebudowa, remont) i rok jej rozpoczęcia;
* kwotę zwrotu obliczoną samodzielnie;
* w przypadku remontu niewymagającego pozwolenia na budowę – oświadczenie o zakresie przeprowadzonego remontu;
* sposób wypłaty kwoty zwrotu (gotówka, przelew). Do wniosku załącza się:
* kopię pozwolenia na budowę albo – w przypadku remontu – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego (wypis z księgi wieczystej, notarialna umowa kupna, przydziału, umowa najmu lub użyczenia);
* kopie faktur dokumentujących poniesione wydatki;
* wykaz faktur i wartości poniesionych wydatków na formularzach:
o VZM-1/A – jeśli wydatki nie były odliczane w ramach ulg
mieszkaniowych albo
o VZM-1/B – gdy zostały odliczone.

Jak długo się czeka na pieniądze?

Kwota zwrotu jest wypłacana:

* jeżeli urząd nie wydaje decyzji – w terminie czterech miesięcy od dnia złożenia wniosku (urząd skarbowy zwróci VAT bez wydawania decyzji, gdy wyliczenie zwrotu przez wnioskodawcę jest prawidłowe);
* jeśli urząd wydaje decyzję – w terminie 25 dni od jej doręczenia wnioskodawcy. Na wydanie tej decyzji urząd ma cztery miesiące od złożenia wniosku (decyzja będzie konieczna, gdy wyliczenia urzędu będą inne niż wnioskodawcy).

Gdy urząd spóźnia się z przelewem

Gdy urząd nie dotrzyma terminów, kwota zwrotu podlega oprocentowaniu w wysokości tak zwanej opłaty prolongacyjnej (połowa odsetek podatkowych za zwłokę).

Jak odebrać pieniądze

Jeżeli inwestor nie ma zaległości podatkowych, kwota zwrotu jest wypłacana (według życzenia wnioskodawcy):

* w kasie albo
* za pośrednictwem poczty, albo
* za pośrednictwem banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej.

Fiskus i zwrot kosztów wymiany stolarki okiennej

Spółdzielnie mieszkaniowe częściowo refundują z funduszu remontowego wydatki ponoszone na wymianę stolarki okiennej.

Refundacje te przyznają zarówno osobom posiadającym spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego (lokatorskie lub własnościowe), jak i tym, które są posiadaczami prawa odrębnej własności lokalu. Nie zawsze jednak otrzymanie takiej refundacji pozostaje obojętne podatkowo. Czasami powoduje powstanie opodatkowanego przychodu.
Ważny status podatnika

Okolicznością, która decyduje o tym, czy zwrot kosztów wymiany stolarki okiennej otrzymany przez osobę fizyczną od spółdzielni mieszkaniowej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jest rodzaj tytułu prawnego do zajmowanego lokalu w momencie poniesienia wydatków. Tym samym, aby ustalić czy wskazany przychód powstaje, należy wiedzieć, czy w momencie poniesienia wydatków podatnik posiadał spółdzielcze (lokatorskie lub własnościowe) prawo do lokalu mieszkalnego, czy też prawo własności tego lokalu.
czytaj dalej

Właściciel lokalu i przychód z innych źródeł

Właściciele lokali (będący i niebędący członkami spółdzielni) są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych m.in. z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 2 i 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. nr 119, poz. 1116 ze zm.).

Dodatkowo, w odniesieniu do lokali stanowiących odrębną własność mają zastosowanie przepisy ustawy o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. nr 80, poz. 903 ze zm.). Z jej uregulowań wynika, że właściciel lokalu, czyli osoba posiadająca jego odrębną własność, ma obowiązek ponoszenia pełnych kosztów związanych z utrzymaniem swojego lokalu (lub lokali) oraz utrzymania go w należytym stanie. Tego rodzaju obowiązek nie został natomiast nałożony na osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych (lokatorskie i własnościowe). Nie ma bowiem przepisów, które regulowałyby tę kwestię - niezależnie od ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - w analogiczny sposób, jak przepisy ustawy o własności lokali.


Dokonany na rzecz podatnika zwrot wydatków poniesionych na wymianę stolarki okiennej w lokalu będącym jego odrębną własnością, stanowi u niego przychód z innych źródeł.

Płatnicze obowiązki spółdzielni

Spółdzielnia mieszkaniowa dokonując wypłaty należności i świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o pdof, na podstawie art. 42a tej ustawy zobowiązana jest sporządzić otrzymującym je osobom informacje PIT-8C o wysokości uzyskanych przez nich z tego tytułu przychodów. Dokonuje tego po zakończeniu roku, w którym nastąpił taki zwrot i w terminie do końca lutego przekazuje podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

czytaj również


Remont w domu? Podpisz umowę z budowlańcem

W polskim prawie obowiązuje zasada swobody umów. W oparciu o nią strony mogą samodzielnie ustalić poszczególne postanowienia kontraktu, kreując tym samym treść łączącego je stosunku prawnego. Powoduje to, że czasami uznanie danej umowy za podlegającą konkretnym przepisom jest niesłychanie trudne. Taka sytuacja może mieć miejsce w przypadku umowy o dzieło i umowy o roboty budowlane. więcej »

Wobec powyższego spółdzielnia mieszkaniowa zobowiązana jest, z tytułu zwrotów wydatków na wymianę stolarki okiennej dokonywanych na rzecz osób posiadających odrębną własność lokalu, do wystawiania im informacji PIT-8C. Potwierdza to m.in. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2009 r., nr DD3/033/80/OBQ/09/551 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 9 sierpnia 2010 r., nr ITPB2/415-488/10/TJ.
Gdy podatnik nie jest właścicielem lokalu

Jeżeli zwrot wydatków poniesionych na wymianę stolarki okiennej w lokalach mieszkalnych otrzymają osoby, które w momencie ponoszenia tych wydatków posiadały spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, po stronie tych osób nie powstanie przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu. W takiej sytuacji na spółdzielni mieszkaniowej nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C dla tych osób. Potwierdzeniem takiego stanowiska jest interpretacja ogólna Ministra Finansów z 17 marca 2009 r., nr DD3/033/33/KDJ/09/209.

W powołanej interpretacji fiskus odniósł się również do kwestii zwrotu kosztów wymiany okien w lokalach zakładowych oraz komunalnych. Wskazał, że w przypadku najmu lokali komunalnych i zakładowych obowiązek wymiany okien w lokalu oddanym do używania na podstawie umowy najmu obciąża zarówno właściciela mieszkania zakładowego, jak i mieszkania komunalnego, a nie najemcę takiego lokalu. Stąd gdy najemca podczas trwania umowy najmu, z własnych środków sfinansuje wymianę okien, a następnie otrzyma od właściciela zwrot tych wydatków, kwota refundacji będzie dla niego obojętna podatkowo.



Od 1 stycznia 2011 r. wzrośnie do 23 proc. stawka VAT na materiały budowlane. Przysługująca inwestorom kwota zwrotu części VAT zawartego w cenie materiałów nie ulegnie jednak podwyższeniu - przewiduje projekt nowelizacji ustawy o VAT. więcej »

Kiedy zwrot podlega wykazaniu w zeznaniu?

Podatnicy, którzy uprzednio dokonali odliczenia poniesionych wydatków na wymianę okien w ramach ulgi na remont i modernizację mieszkania, a następnie otrzymali zwrot tych wydatków, muszą otrzymany zwrot ująć w zeznaniu podatkowym za rok, w którym zwrot nastąpił. Ulga ta co prawda już nie obowiązuje, ale podatnicy, którzy korzystali z niej do końca 2005 r., a należne im odliczenie nie znalazło pełnego pokrycia w podatku, zostali uprawnieni do odliczenia niewykorzystanej kwoty. Możliwość pomniejszania podatku o tę kwotę przysługuje im aż do całkowitego jej odliczenia.

W tej kwestii podatnicy mają jednak prawo wyboru sposobu uwzględnienia zwrotu w zeznaniu podatkowym. Jego rozliczenia mogą dokonać poprzez uwzględnienie w przychodach albo doliczenie do podatku kwoty faktycznie odliczonej w latach ubiegłych. Obowiązek rozliczenia otrzymanego zwrotu w zeznaniu dotyczy wszystkich podatników korzystających z ulgi remontowej niezależnie od tego, czy zwrot ten stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, czy też nie powoduje on powstania przysporzenia majątkowego.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26.07.1991 r. o pdof (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.)

Gazeta Podatkowa Nr 736 z dnia 2011-01-27

Remont w domu? Podpisz umowę z budowlańcem

W polskim prawie obowiązuje zasada swobody umów. W oparciu o nią strony mogą samodzielnie ustalić poszczególne postanowienia kontraktu, kreując tym samym treść łączącego je stosunku prawnego. Powoduje to, że czasami uznanie danej umowy za podlegającą konkretnym przepisom jest niesłychanie trudne. Taka sytuacja może mieć miejsce w przypadku umowy o dzieło i umowy o roboty budowlane.
Zlecając remont mieszkania podpisz umowę

Zobacz także: Jak wybrać firmę remontową

Tytułem wstępu warto zauważyć, iż może się zdarzyć, że strona niezajmująca się zawodowo prawem jest przeświadczona, że zawarła umowę o dzieło, podczas gdy cel umowy oraz jej treść wskazują na zlecenie. Zgodnie z przepisem art. 65 § 2 Kodeksu cywilnego, badając znaczenie zawartej przez strony umowy nie należy się opierać wyłącznie na jej dosłownym brzmieniu; konieczne jest również poszukiwanie argumentów odnoszących się do woli stron, ich zgodnego zamiaru i celu. Dlatego tak ważna jest umiejętność rozróżniania poszczególnych rodzajów umów, która bywa bardzo pomocna przy ocenie intencji stron kontraktu. Pozwala ona na ustalenie znaczenia zawartych w umowie zapisów oraz ich weryfikację w oparciu o twierdzenia stron.



Umowa o roboty budowlane a umowa o dzieło

Mimo że umowa o roboty budowlane wywodzi się z umowy o dzieło, mają one zupełnie odrębny charakter, co znalazło potwierdzenie w uchwale Sądu Najwyższego z dn. 11.01.2002 r. (III CZP 63/01). Sąd stwierdził, że nie sposób odmówić umowie o roboty budowlane charakteru odrębnej umowy nazwanej. Jej celem jest zapewnienie właściwego rozkładu ryzyka pomiędzy inwestora i wykonawcę, który kształtowany jest nie tylko przez unormowania prawne dotyczące poszczególnych postaci ryzyka obciążającego wykonawcę, ale także przez podział obowiązków określony w umowie.

Strony i cel

Stronami umowy o dzieło są zamawiający oraz przyjmujący zamówienie, zaś umowy o roboty budowlane - inwestor oraz wykonawca (ewentualnie podwykonawca). Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Natomiast przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Cechy specyficzne obu umów

Przedmiotem świadczenia niepieniężnego wykonawcy w ramach umowy o dzieło może być każdy rezultat pracy (wykonanie obrazu, projektu budowlanego itp.). Może to być również taki rezultat, który powstał w wyniku robót budowlanych, a nie spełnia cech obiektu budowlanego (np. malowanie pomieszczeń, postawienie ścianek działowych, wykonanie robót wykończeniowych bądź konserwacyjnych).

Przedmiotem świadczenia niepieniężnego wykonawcy w ramach umowy o roboty budowlane jest rezultat pracy, który powstał w wyniku robót budowlanych (obiekt budowlany identyfikowany zgodnie z definicją zawartą w przepisie art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane).

Zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, przez obiekt budowlany należy rozumieć:

* budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi;
* budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami;
* obiekt małej architektury.

Przyjmuje się, że umowa ta zazwyczaj dotyczy przedsięwzięć o większych rozmiarach, zindywidualizowanych właściwościach, zarówno fizycznych, jak i użytkowych, którym z reguły towarzyszy wymóg projektowania i zinstytucjonalizowany nadzór (np. budowa bloku mieszkalnego, drogi publicznej, remont budynku lub budowli). W tym stosunku cywilnoprawnym istnieje ponadto szczególna postać współdziałania inwestora z wykonawcą w zakresie przygotowania i wykonania przedmiotu świadczenia, przejawiająca się w dostarczeniu projektu i przekazaniu terenu budowy.

Forma, sposób wykonania, wynagrodzenie

Sposób zawarcia umowy o dzieło jest uzależniony od woli stron: zamawiający i przyjmujący zamówienie mogą zastosować formę pisemną lub ustną. Wykonawca decyduje o metodzie jej wykonania.

Zamawiający obowiązany jest odebrać gotowe dzieło za zapłatą należnego wynagrodzenia. Jeżeli dzieło ma być oddawane częściami, a wynagrodzenie zostało obliczone za każdą część z osobna, wynagrodzenie należy się z chwilą odebrania danej części. W przypadku umowy o roboty budowlane inwestor, co do zasady, obowiązany jest na żądanie wykonawcy przyjmować wykonane roboty częściowo, w miarę ich ukończenia, za zapłatą odpowiedniej części wynagrodzenia.

W umowie o roboty budowlane strony ustalają zakres prac, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców. Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą wymagana jest zgoda inwestora. Przepisy przewidują solidarną odpowiedzialność inwestora i generalnego wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia podwykonawców.

Wynagrodzenie określa się w umowie, np. ryczałtowo lub kosztorysowo. Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie.

Z kolei umowa o roboty budowlane powinna być stwierdzona pismem, a jeżeli przepisy Prawa budowlanego wymagają do wykonania prac dodatkowej dokumentacji - powinna ona być częścią składową umowy. Kontrakt należy wykonać zgodnie z dokumentacją projektową. Wynagrodzenie określa się w umowie.

Zmiana wysokości wynagrodzenia

W przypadku umowy o dzieło przepisy kodeksowe przewidują szczególne rozwiązania umożliwiające przyjmującemu zamówienie domaganie się wyższego wynagrodzenia, nawet jeśli jest ono określone ryczałtowo.

Przy kosztorysie przyjmujący zamówienie może żądać podwyższenia wynagrodzenia w przypadku zmiany wysokości cen lub stawek obowiązujących dotychczas w obliczeniach kosztorysowych, która została dokonana zarządzeniem właściwego organu państwowego (np. podwyższenia kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę). Podwyższenia zapłaty można się również domagać, jeśli w toku wykonywania dzieła zajdzie konieczność przeprowadzenia prac, które nie były przewidziane w zestawieniu prac planowanych będących podstawą obliczenia wynagrodzenia kosztorysowego.

Przy ryczałcie przyjmujący zamówienie może żądać podwyższenia wynagrodzenia przez sąd w przypadku, gdy wskutek zmiany stosunków, której nie można było przewidzieć, wykonanie dzieła groziłoby przyjmującemu zamówienie rażącą stratą.
czytaj dalej


Jeżeli strony nie przewidziały odpowiedniego postanowienia w umowie o roboty budowlane, obowiązują zasady ogólne, np. przepis art. 3571 K.c. (tzw. nadzwyczajna zmiana stosunków).

Odpowiedzialność

Przyjmujący zamówienie odpowiada za należyte wykonanie dzieła. Jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może żądać ich usunięcia, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin. Gdy wady nie dadzą się usunąć, albo gdy z okoliczności wynika, że przyjmujący zamówienie nie zdąży ich naprawić w odpowiednim czasie, zamawiający może odstąpić od umowy, jeżeli te usterki są znaczne. Jeśli wady nie są istotne, zamawiający może żądać obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku. Tak samo można postąpić, gdy przyjmujący zamówienie nie usunął wad w terminie wyznaczonym przez zamawiającego.

Do umowy zawartej w zakresie działalności przedsiębiorstwa przyjmującego zamówienie od osoby fizycznej, która zamawia dzieło będące rzeczą ruchomą w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej, które przewidują 2-letnią odpowiedzialność z tytułu niezgodności dzieła z umową. Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne wygasają po upływie roku.

Wykonawca umowy o roboty budowlane odpowiada za należyte wykonanie obiektu zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a także za szkody wynikłe na terenie budowy, jeżeli protokolarnie przejął teren od inwestora. Do rękojmi za wady stosuje się przepisy dotyczące umowy o dzieło, z tym jednak wyjątkiem, że okres rękojmi za wady budynku jest dłuższy i wynosi trzy lata.

Przedawnienie roszczeń

Roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem dwóch lat od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane, niezależnie od tego, czy roszczenie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Roszczenia z umowy o roboty budowlane przedawniają się natomiast z upływem lat dziesięciu, a roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - z upływem lat trzech. Roszczenie wykonawcy, który zawodowo zajmuje się oddawaniem obiektów budowlanych, skierowane do inwestora nieprowadzącego działalności gospodarczej w tym zakresie ulegnie przedawnieniu po upływie trzech lat. Z kolei inwestor będzie mógł skutecznie wystąpić z własnym roszczeniem skierowanym przeciwko takiemu wykonawcy przed upływem aż dziesięcioletniego terminu przedawnienia.

Podsumowanie

Jak wynika z powyższego zestawienia, poruszanie się w jednym z tych dwóch stosunków cywilnoprawnych skutkuje powstaniem praw i obowiązków, które niekiedy różnią się od siebie w dość istotny sposób. Przed przygotowaniem czy podpisaniem umowy wskazana jest zatem analiza danej sytuacji pod kątem trafności zastosowanego rozwiązania.

Jeżeli strony zdecydują się zawrzeć umowę o roboty budowlane, to zarówno inwestor, jak i wykonawca będą mieli dużo większy zakres obowiązków (np. uzyskanie wymaganych pozwoleń, dokonanie odpowiednich zgłoszeń, dostarczenie dokumentacji projektowej - po stronie inwestora; sprawdzenie dokumentacji projektowej, zabezpieczenie terenu budowy - po stronie wykonawcy). Natomiast jeśli strony podpiszą umowę o dzieło, wykonawca (przyjmujący zamówienie) przyjmie na siebie obowiązek wykonania robót w sposób przez siebie przyjęty, zaś inwestor (zamawiający) zobowiązuje się jedynie do zapłaty umownego wynagrodzenia w określonym terminie.

Sama nazwa umowy nie przesądza jednak o typie łączącego strony stosunku prawnego. Trzeba bowiem mieć na uwadze fakt, iż jeśli dany stosunek cywilnoprawny będzie wyczerpywał wszelkie przesłanki ku temu, aby uznać go np. za umowę o roboty budowlane, to fakt posługiwania się przez strony kontraktu nazwą umowy o dzieło w razie konfliktów nie będzie mieć znaczenia.

Mateusz Rudowicz, IURICO Kancelaria Prawna

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dn. 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.
2. Ustawa z dn. 7.07.1994 r. prawo budowlane - tekst jedn. Dz.U z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.
3. Ustawa z dn. 27.07.2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego - Dz.U. Nr 141, poz. 1176 z późn. zm.

Jakie szkło nad blatem w kuchni?

Najprostszym rozwiązaniem jest bezbarwne szkło typu float o grubości 4-6 mm. Takie szkło naturalnie ma lekko zielonkawe zabarwienie. Nad blatem w kuchni możemy też zastosować inne rodzaje szkła, np. matowe piaskowane, klejone, hartowane, zbrojone.

Ściana nad blatem kuchennym wymaga specjalnego wykończenia, to nie ulega wątpliwości. Jest to bowiem miejsce, które trzeba zabezpieczyć przed zabrudzeniem, zachlapaniem wodą lub tłuszczem. Okładzina musi być więc na to odporna, a jednocześnie łatwa do utrzymania w czystości. Oprócz płytek ceramicznych wiele materiałów spełnia te warunki, m.in. szkło. Choć przeciwnicy tego rozwiązania twierdzą, że widać na nim najmniejszą kroplę tłuszczu czy wody, warto pamiętać, że jego powierzchnia jest idealnie gładka, więc wyczyszczenie jej nie sprawia żadnego problemu. Jest to nawet łatwiejsze niż czyszczenie jasnych fug między płytkami.

Oprócz względów praktycznych za stosowaniem szkła przemawiają względy dekoracyjne. To dobre rozwiązanie do kuchni otwartych, połączonych z pokojem dziennym. Takie kuchnie wymagają większej dyscypliny w urządzaniu i dobieraniu wyposażenia. Podporządkowuje się je wnętrzu, na które kuchnia się otwiera. Szkło w takiej sytuacji jest mniej charakterystycznym elementem niż płytki i łatwiej połączyć pomieszczenia o różnych funkcjach w jedną całość stylistyczną.

Jakie szkło zastosować nad blatem w kuchni?

Na okładziny ścienne najczęściej stosuje się bezbarwne szkło typu float o grubości 4-6 mm. To najprostsze rozwiązanie. Warto jednak pamiętać, że takie szkło naturalnie ma lekko zielonkawe zabarwienie. Do wyboru są też inne rodzaje szkła, np. matowe piaskowane, klejone, hartowane, zbrojone. Można też zamówić szkło typu float pokryte od strony montażowej lakierem w dowolnym kolorze (lacobel, lacomat).

Jeśli mamy wątpliwości co do odporności szkła, możemy zastosować szkło klejone lub hartowane, czyli tzw. bezpieczne. Szkło klejone to tafle połączone folią lub żywicą. Jeśli dojdzie do rozbicia szyby, zachowa ona swój kształt i się nie rozpryśnie, ponieważ kawałeczki szkła utrzymają się na folii. Folia zwiększa też odporność szkła na zmiany temperatury. Szkło hartowane staje się odporne na zmiany temperatury i uderzenia w procesie hartowania - jest ono ogrzewane do bardzo wysokiej temperatury, a następnie bardzo szybko schładzane. Takie szkło po rozbiciu rozpryskuje się na drobne, ale nieostre kawałki.


Ważne
Po hartowaniu szkła nie można ciąć, dlatego wszelkie otwory, np. na gniazdka elektryczne, trzeba zrobić wcześniej. Wybór szkła bezpiecznego jest też wskazany, gdy zdecydujemy się na jego montaż za pomocą elementów dystansowych, które odsuwają je od ściany.

Co pod szkłem?

Chłód szkła można ożywić. Ci, którzy chcą osiągnąć bardziej dekoracyjny efekt, mogą pomalować ścianę pod nim na intensywny kolor lub przykleić zdjęcie albo tapetę z ciekawym wzorem. Do wnętrz minimalistycznie urządzonych, z prostymi meblami, bez ozdób, w stonowanych kolorach można pokusić się o podłożenie pod szkło tapety o mocnych barwach i dużych wzorach. Tapeta może być dowolnego rodzaju, ponieważ funkcję ochronną przejmuje szkło. Co ważne, taką okładzinę z tapety i szkła robi się szybciej niż okładzinę z płytek.

Montaż szkła nad blatem w kuchni. 3 sposoby na modne wykończenie ściany

Wykończenie ściany nad blatem szkłem jest zarówno modne i praktyczne. Szkło nad blatem w kuchni można przymocować na trzy sposoby: na szynach, na śruby i dystanse albo na klej. Sprawdź, która metoda montażu szkła jest odpowiednia dla ciebie.


Montaż szkła nad blatem - na szynach

Można kupić gotowy zestaw, w którego skład oprócz szklanych paneli wchodzą listwy montażowe – górna i dolna – oraz klipsy montażowe. Dolną szynę przykleja się klejem montażowym do blatu, górną mocuje na klipsach montażowych przywierconych do ściany kołkami. W tak zamocowane szyny wystarczy wsunąć tafle szkła. Jednak jest to możliwe tylko wtedy, gdy do ściany nad blatem jest dostęp chociaż z jednego boku.

Przeczytaj koniecznie:

* Jakie szkło nad blatem w kuchni
* Jak przykleić szkło nad blatem? Zrób to sam

Montaż szkła nad blatem - na śruby lub dystanse

Jeśli się zdecydujemy na takie rozwiązanie, trzeba od razu przy zakupie szkła zlecić wykonanie odpowiedniej liczby otworów pasujących do wymiarów elementów montażowych. Najczęściej robi się je w narożnikach. Śruby zasłania się metalowymi nakładkami. Gdy szyby zamontujemy na dystansach, są one dosyć mocno odsunięte od ściany. Nie można wtedy uszczelnić przerw między szybami oraz między szybą a blatem. Musimy koniecznie wybrać szkło bezpieczne lub zbrojone, ponieważ tak zamontowaną szybę łatwiej stłuc. Plusem jest to, że możemy pod nią zainstalować oświetlenie.

Montaż szkła nad blatem - na klej

To metoda dla tych, którzy nie chcą, by było widać jakiekolwiek elementy mocowania. Dzięki użyciu specjalnych bezbarwnych klejów miejsca klejenia są niewidoczne.

Zwrot VAT za materiały budowlane. Sprawdź faktury

Podstawowym warunkiem zwrotu VAT jest posiadanie faktur dokumentujących zakupy i wystawionych po 30 kwietnia 2004 r. Jeśli występując o zwrot, zapomnimy rozliczyć jakąś fakturę, możemy to zrobić w kolejnym wniosku, nawet po upływie kilku lat. Warto również wiedzieć, jakie faktury będą brane pod uwagę przy zwrocie VAT. Sprawdź, co musi się znaleźć na fakturze upoważniającej do zwrotu VAT za materiały budowlane...
Symbole statystyczne PKWiU

W wykazie przy każdym wyrobie podany jest jego symbol statystyczny PKWiU. Niestety ustawodawca zapomniał, że wystawcy faktur nie muszą podawać tego symbolu, jeżeli stosują do danego wyrobu podstawową stawkę VAT (22 albo 23%) – a tylko takie zakupy są objęte systemem zwrotu.

Jednak brak symbolu PKWiU na fakturze nie przekreśla możliwości ubiegania się o zwrot. Jeżeli kupiony towar mieści się (ze względu na funkcję, cechy, przeznaczenie) w katalogu zawartym w obwieszczeniu ministra, nie ma przeszkód, aby występować o zwrot podatku.

UWAGA! Nie wolno dopisywać na fakturach brakujących symboli wyrobów.
Zwrot wyłącznie na zakup towarów, a co z fakturą zbiorczą...

System zwrotu obejmuje wyłącznie wydatki na zakup określonych w wykazie materiałów budowlanych, nie dotyczy zaś tych poniesionych na roboty budowlane. Jeśli jednak wystawiono jedną zbiorczą fakturę dokumentującą wartość materiałów i wartość robocizny, można wystąpić o zwrot, ale pod warunkiem, że z faktur wynika, jakie materiały budowlane zostały zakupione i za jaką cenę. Nawet wtedy, gdy faktura zawiera jedną zbiorczą cenę, nabywca może odzyskać część wydatków, jeżeli wykaże, jakie materiały nabył i za jaką kwotę netto i brutto.

NSA orzekający w takiej sprawie wskazał, że: „Osoba fizyczna, która otrzymała fakturę tak zwaną zbiorczą, ma możliwość – w sytuacji gdy nie otrzymała faktury prawidłowej pod względem formalnym, a dowiedziała się o tym w trakcie postępowania podatkowego przed organem podatkowym – przedłożyć inne dowody pozwalające na odtworzenie stanu faktycznego” (wyrok z 09.09.2008 r., I FSK 1075/07).
Na czyje nazwisko powinna być wystawiona fakrura?

Faktury muszą być wystawione dla osoby, która ubiega się o zwrot części wydatków. Gdy inwestycję prowadzi więcej niż jedna osoba, faktury powinny wymieniać wszystkich inwestorów – wówczas każdy występuje o zwrot wydatków odpowiednio do udziału we współwłasności nieruchomości. Można także podzielić się wydatkami, a wtedy każdy zakup jest potwierdzany fakturą wystawioną tylko na tę osobę, która dokonuje zapłaty.

Jeżeli faktura zostanie wystawiona na osobę, która nie ma tytułu prawnego do nieruchomości, można wystąpić do sprzedawcy o jej korektę.

W przypadku małżeństwa nie ma znaczenia, dla którego z małżonków zostały wystawione faktury.
Warto wiedzieć

Jeżeli faktura dokumentuje zakup wielu różnych materiałów i narzędzi, to we wniosku o zwrot – w części przeznaczonej na wykaz faktur – podaje się liczby porządkowe tych pozycji z faktury (na przykład poz. 1, 4 i 7), które są objęte systemem zwrotu.

Zwrot VAT za materiały budowlane. Odzyskasz pieniądze za parkiet, za farby - już nie

Prezentujemy nowy wykaz materiałów budowlanych kwalifikujących się do zwrotu VAT. Zanim złożysz do urzędu skarbowego wniosek o zwrot, sprawdź, czy dany materiał znajduje się w wykazie przygotowanym przez Ministerstwo Infrastruktury. Zwrot VAT uzyskasz m.in. za okna drewniane, parkiet, cement, wapno, czy grzejniki. W wykazie nie znajdziesz natomiast ani farb, ani mebli robionych na zamówienie.
Od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje nowy wykaz zamieszczony w obwieszczeniu ministra infrastruktury z 08.09.2010 r. Wykaz zawiera 87 pozycji opisujących towary, których zakup daje prawo do ubiegania się o zwrot części VAT zawartego w cenie.
Za jakie materiały zwrot VAT
W wykazie znajdują się tu między innymi wyroby z drewna (listwy, klepka, parkiety, okna, drzwi), tapety papierowe, wyroby ze sztucznego tworzywa, szkło budowlane, wyroby ceramiczne (cegły, płytki, sanitariaty), cement, wapno, gips i wyroby z tych materiałów, wyroby metalowe, grzejniki, kotły, kuchenki domowe, przewody elektryczne, panele podłogowe i wiele innych.
Nowa Klasyfikacja Wyrobów i Usług

Zobacz także: Zwrot VAT za materiały budowlane. Sprawdź faktury

Nowy wykaz zawiera odniesienia do nowej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, co oznacza, że podane w nim przy każdej grupie wyrobów symbole czasami nie będą się pokrywały z symbolami na starych fakturach.
Nie ma to znaczenia dla uzyskania zwrotu, chociaż urzędnicy mają dodatkową pracę polegającą na sprawdzeniu, czy istotnie dany materiał jest objęty systemem zwrotu.
Farby i meble nie kwalifikują się do zwrotu
W wykazie nie znajdziemy farb, ponieważ przed 1 maja 2004 r. były już objęte stawką 22% VAT. Niestety, meble robione na zamówienie (kuchnie, garderoby, szafy) też nie są objęte systemem zwrotu.
Wykaz materiałów budowlanych, za które uzyskasz zwrot VAT
Dopisek „ex” oznacza, że zakres wyrobów objętych wykazem jest węższy niż określony w danym grupowaniu (opis zawężenia zaznaczony
kursywą).
Poz. Symbol PKWiU Nazwa wyrobu (grupy wyrobów)
1 ex 08.12.11.0 Piaski naturalne – wyłącznie piasek przeznaczony do celów budowlanych
2 08.12.12.0 Granulki, odłamki i proszek; otoczaki i żwir
3 ex 16.10.10.0 Drewno przetarte lub strugane wzdłużnie, skrawane warstwami lub obwodowo, o grubości > 6 mm; drewniane podkłady kolejowe lub tramwajowe, nieimpregnowane – wyłącznie:· klepki, listwy i fryzy do parkietów, niełączone z drewna tropikalnego;· listwy dębowe do parkietów;· deszczułki posadzkowe lite z drewna liściastego;· listwy przyścienne z drewna liściastego;· klepki, listwy i fryzy na parkiet z drewna liściastego
4 ex 16.10.21.0 Drewno kształtowane w sposób ciągły wzdłuż dowolnej krawędzi lub powierzchni, włączając niepołączone drewniane materiały podłogowe oraz wałki i listwy przypodłogowe – wyłącznie:· tarcica podłogowa strugana z drewna iglastego;· listwy przyścienne z drewna iglastego;· kostka brukowa z drewna iglastego i liściastego, inna niż nasycona;· drewno iglaste pozostałe nienasycone (łącznie z klepkami i listwami na parkiet, niepołączonymi), inne niż: boazeria, tarcica podłogowa nasycona, listwy przyścienne nasycone;· drewno liściaste nienasycone pozostałe, inne niż listwy i ramy do obrazów, boazeria;· klepki, listwy i fryzy na parkiet z drewna liściastego (obrobione)
5 16.22.10.0 Gotowe płyty podłogowe
6 16.23.11.0 Okna i drzwi, ościeżnice i progi, z drewna
7 ex 16.23.20.0 Prefabrykowane budynki z drewna – wyłącznie budynki prefabrykowane mieszkalne
8 ex 17.24.11.0 Tapety papierowe i podobne pokrycia ścienne; przezroczyste papierowe materiały okienne – z wyłączeniem przezroczystych papierowych materiałów okiennych
9 ex 20.30.22.0 Pozostałe farby i pokosty; gotowe sykatywy i masy uszczelniające – wyłącznie:· kity szklarskie i kity budowlane uszczelniające;· nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe na fasady, ściany wewnętrzne, sufity itp.
10 ex 20.52.10.0 Kleje – wyłącznie kleje winylowe: na bazie polioctanu winylu, z pochodnych winylowych i kopolimerów butadienu, przeznaczone do sprzedaży detalicznej
11 ex 22.21.21.0 Sztuczne jelita z utwardzonych białek lub materiałów celulozowych; rury, przewody i węże, sztywne, z tworzyw sztucznych – wyłącznie rury, przewody i węże przeznaczone do stosowania w budownictwie
12 ex 22.21.29.0 Pozostałe rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie, z tworzyw sztucznych – wyłącznie przeznaczone do stosowania w budownictwie
13 ex 22.21.41.0 Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych komórkowych – wyłącznie:· płyty z polistyrenu spienionego (styropianu);· płyty komórkowe z poliuretanów
14 ex 22.21.42.0 Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych innych niż komórkowe – wyłącznie płyty faliste z poliestrów
15 ex 22.23 Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa – z wyłączeniem:· zbiorników, kadzi, cystern i podobnych pojemników o pojemności powyżej 300 l, z tworzyw sztucznych do innych zastosowań (PKWiU ex 22.23.13.0);· stolarki okrętowej (PKWiU ex 22.23.14.0);· linoleum i pokryć podłogowych gumowych (PKWiU ex 22.23.15.0)
16 ex 22.29.29.0 Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych – wyłącznie prefabrykowane kubły i podobne artykuły do filtrowania wody przy wejściu do ścieków
17 ex 23.11 Szkło płaskie – wyłącznie szkło budowlane
18 ex 23.12 Szkło płaskie, profilowane i poddane dalszej obróbce – wyłącznie szkło budowlane
19 ex 23.14.12.0 Arkusze cienkie (woale), taśmy, maty, wojłoki, płyty i pozostałe wyroby z włókien szklanych, z wyłączeniem tkanin – inne niż maty szklane bezalkaliczne
20 ex 23.19.12.0 Kształtki chodnikowe, cegły, dachówki, płytki do wykładania podłóg, ścian i inne wyroby ze szkła prasowanego lub formowanego; szkło witrażowe i podobne; szkło wielokomórkowe lub piankowe w lokach, płytach lub podobnych postaciach – z wyłączeniem witraży
21 23.31.10.0 Płytki ceramiczne i płyty chodnikowe ceramiczne
22 ex 23.32 Cegły, dachówki i materiały budowlane, z wypalanej gliny – z wyłączeniem przewodów kwasoodpornych kamionkowych oraz przewodów digestoryjnych kamionkowych (PKWiU ex 23.32.13.0)
23 23.42 Wyroby sanitarne ceramiczne
24 ex 23.5 Cement, wapno i gips – z wyłączeniem dolomitu kalcynowanego lub spiekanego (PKWiU 23.52.30.0)
25 ex 23.6 Wyroby z betonu, cementu i gipsu – z wyłączeniem wyrobów ze sztucznego kamienia „Lastrico” (w tym pomników i nagrobków), innych niż: płyty parapetowe, płyty okładzinowe stopni schodowych i ścian oraz wykładziny posadzkowe
26 23.99.12.0 Wyroby z asfaltu i podobnych materiałów
27 ex. 23.99.13.0 Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnych i sztucznych materiałach mineralnych i bitumie, naturalnym asfalcie lub podobnych substancjach wiążących – z wyłączeniem:· kitów szpachlowych, szpachlówek, mas i wypełniaczy por asfaltowych i bitumicznych innych niż masy i roztwory asfaltowe hydroizolacyjne;· makadamu smołowego
28 ex 23.99.19.0 Wyroby z mineralnych surowców niemetalicznych,gdzie indziej niesklasyfikowane – wyłącznie:· wełna mineralna luzem i wyroby izolacji termicznej i akustycznej z wełny mineralnej;· wermikulit porowaty, iły porowate i podobne porowate materiały mineralne, włącznie z ich mieszaninami – inne niż żużel spieniony;· mieszaniny i wyroby z materiałów izolujących cieplnie lub akustycznie, pozostałe
29 ex 24.10 Żeliwo, stal i żelazostopy – wyłącznie:· wyroby płaskie walcowane na zimno i powlekane, ze stali;· wyroby płaskie walcowane na gorąco, ze stali (PKWiU ex 24.10.3) – inne niż pręty i profile grube;



Poz. Symbol PKWiU Nazwa wyrobu (grupy wyrobów)
29 (cd) ex 24.10 · sztaby i pręty ze stali szybkotnącej, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane; walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane, nieobrobione więcej niż platerowane – inne niż grube;· wyroby płaskie walcowane, o szerokości < 600 mm, ze stali krzemowej elektrotechnicznej (PKWiU ex 24.10.54.0) – inne niż wyroby płaskie zwinięte (taśmy wąskie lub cięte), walcowane na gorąco, o szerokości < 600 mm ze stali innej niż niestopowa, nierdzewna lub szybkotnąca;· pręty walcowane na gorąco, ze stali (PKWiU ex 24.10.6) – z wyjątkiem prętów i profili grubych oraz prętów kutych ze stali szybkotnącej;· kształtowniki otwarte, obrobione na gorąco ze stali, ścianka szczelna ze stali oraz elementy konstrukcyjne torów kolejowych lub tramwajowych ze stali (PKWiU ex 24.10.7) – z wyjątkiem prętów i profili grubych; profili ze stali niestopowej obrobionych na zimno powlekanych lub pokrywanych cynkiem; kształtowników kutych ze stali niestopowej; profili kutych ze stali niestopowej; ścianki szczelnej oraz kątowników spawanych, ze stali (PKWiU 24.10.74.0); elementów konstrukcyjnych torów kolejowych lub tramwajowych, ze stali (PKWiU 24.10.75) 30 ex 24.20 Rury, przewody rurowe, profile drążone i łączniki, ze stali – z wyłączeniem półwyrobów z rurowni niezaliczanych do wyrobów gotowych 31 ex 24.31 Pręty ciągnione na zimno – z wyłączeniem profili obrobionych na zimno ze stali niestopowej niepowlekanych lub pokrywanych (PKWiU ex 24.31.10.0) 32 24.32 Wyroby płaskie walcowane na zimno, z wyłączeniem wyrobów ze stali krzemowej elektrotechnicznej 33 ex 24.33.1 Kształtowniki otwarte, formowane lub profilowane na zimno – z wyłączeniem profili ze stali niestopowej obrobionych na zimno powlekanych lub pokrywanych cynkiem 34 24.33.20.0 Arkusze żeberkowane ze stali niestopowej 35 24.33.30.0 Panele wielowarstwowe z cienkiej blachy stalowej 36 24.34 Drut ciągniony na zimno 37 24.42.24.0 Płyty, blachy i taśmy z aluminium i stopów aluminium, o grubości > 0,2 mm
38 ex 24.44.26.0 Rury, przewody rurowe oraz łączniki rur lub przewodów rurowych, z miedzi i jej stopów – z wyłączeniem rur i przewodów rurowych ze stopów miedzi oraz armatury przemysłowej z miedzi i stopów miedzi
39 24.51.20.0 Rury, przewody rurowe i profile drążone odlewane z żeliwa
40 24.51.30.0 Łączniki rur lub przewodów rurowych odlewane z żeliwa
41 24.52.30.0 Łączniki rur lub przewodów rurowych odlewane ze staliwa
42 ex 25.11.10.0 Budynki prefabrykowane z metalu – z wyłączeniem konstrukcji stalowych budynków jednokondygnacyjnych, halowych i pawilonowych, szkieletów budynków i budowli dwu- i wielokondygnacyjnych, konstrukcji nośnych budowlanych z aluminium
43 ex 25.11.23.0 Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, ze stali lub z aluminium – wyłącznie:· elementy budowlane z blachy profilowanej i blachy płaskiej, stalowe;· elementy konstrukcyjne zbrojeń żelbetów;· elementy konstrukcyjne z blach stalowych, ocynkowanych i powlekanych;· elementy konstrukcji nośnych kotłów, schodów, pomostów, opancerzenia, izolacji i obmurowań – z żeliwa lub stali;· elementy budowlane stalowe i żeliwne: z kształtowników, wspornikowe, łączniki, osłony wykończeniowe dachowe i ścienne, elementy ogrodzeniowe, kraty;· elementy ramowe budowlane stalowe i żeliwne;· elementy budowlane – z aluminium;· płyty i elementy warstwowe budowlane z aluminium oraz segmenty ścienne wypełnione płytą warstwową z okładziną aluminiową
44 ex 25.12.10.0 Drzwi i progi drzwiowe, okna i ramy do nich, bramy, żaluzje oraz ścianki działowe mocowane do podłogi, z metalu – z wyłączeniem drzwi, okien i iluminatorów okrętowych, świetlików i iluminatorów jachtowych
45 25.21.11.0 Grzejniki centralnego ogrzewania oraz ich części, z żeliwa lub stali, z wyłączeniem ogrzewanych elektrycznie
46 ex 25.21.12.0 Kotły centralnego ogrzewania wytwarzające gorącą wodę lub parę o niskim ciśnieniu – z wyłączeniem kotłów parowych innych niż:· kotły grzewcze parowe stalowe i żeliwne dla budownictwa;· kotły grzewcze parowe stalowe
47 25.21.13.0 Części kotłów centralnego ogrzewania
48 ex 25.29.11.0 Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki (z wyłączeniem pojemników na sprężony lub skroplony gaz), z żeliwa, stali lub aluminium, o pojemności > 300 l, niewyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne – wyłącznie wymienniki ciepła i naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w oczyszczalniach ścieków – ze stali
49 25.30.12.0 Instalacje pomocnicze przeznaczone do współpracy z kotłami; skraplacze do siłowni na parę wodną lub inną
50 25.30.13.0 Części wytwornic pary
51 ex 25.72.12.0 Pozostałe zamki z metali nieszlachetnych – wyłącznie zamki w rodzaju używanych do drzwi inne niż zamki elektroniczne i szyfrowe
52 ex 25.72.13.0 Zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki; części; klucze występujące oddzielnie – wyłącznie okucia budowlane
53 ex 25.72.14.0 Zawiasy, zamocowania, obsady i podobne wyroby do pojazdów silnikowych, drzwi, okien, mebli itp., wykonane z metali nieszlachetnych – wyłącznie okucia budowlane
54 ex 25.93.11.0 Drut splatany i skręcany, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia i podobne wyroby z żeliwa lub ze stali, bez izolacji elektrycznej – wyłącznie sploty i linki do konstrukcji sprężonych ze stali nierdzewnej nieizolowane elektrycznie
55 ex 25.93.12.0 Drut kolczasty z żeliwa lub ze stali; drut splatany i skręcany, kable, taśmy plecione i podobne wyroby z miedzi lub aluminium, bez izolacji elektrycznej – wyłącznie:· przewody napowietrzne z aluminium;· przewody napowietrzne z rdzeniem stalowym z aluminium
56 ex 25.93.13.0 Tkaniny, kraty, siatki i ogrodzenia z drutu z żeliwa, stali lub miedzi; siatka rozciągana z żeliwa, stali lub miedzi – wyłącznie:· kraty, siatki i ogrodzenia z drutu stalowego, spawane na przecięciach;· kraty, siatki i ogrodzenia, niespawane na przecięciach, z drutu stalowego, niepowlekane tworzywem sztucznym;· kraty, siatki i ogrodzenia, niespawane na przecięciach, z drutu stalowego, pokrywane tworzywem sztucznym, pozostałe inne niż ogrodzenia i siatki z drutu

Poz. Symbol PKWiU Nazwa wyrobu (grupy wyrobów)
57 ex 25.94.11.0 Elementy złączne, śruby i wkręty z żeliwa lub stali, gwintowane, gdzie indziej niesklasyfikowane – wyłącznie okucia budowlane łączące
58 ex 25.99.11.0 Zlewy, umywalki, wanny i pozostałe elementy wyposażenia sanitarnego oraz ich części, z żeliwa, ze stali, z miedzi lub aluminium – z wyłączeniem wyrobów z miedzi lub aluminium, innych niż syfony umywalkowe i pisuarowe
59 ex 25.99.29.0 Pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej niesklasyfikowane – wyłącznie:· wyroby i odlewy z żeliwa nieciągliwego – inne niż: kotwice, drapacze i ich części – z wyjątkiem odlewów żeliwnych (półfabrykatów do dalszej obróbki);· drabiny stanowiące elementy budowlane komunikacji, ze stali;· szczeble, ze stali;· osłony instalacji budowlanych, elementy instalacji budowlanych odwadniających, ze stali lub z aluminium;· elementy budowlane wyposażeniowe do czyszczenia obuwia oraz takie jak: uchwyty do rynien, rur spustowych, rur instalacyjnych (wodociągowych, gazowych, itp.), zespoły wywietrznika z pionu zsypowego, ze stali;· okładziny elewacyjne budowlane z aluminium;· grzejniki z aluminium; osprzęt centralnego ogrzewania z miedzi i stopów miedzi;· szyldy i tablice budowlane – z aluminium lub ze stali
60 ex 26.51.52.0 Przyrządy i aparatura do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub pozostałych zmiennych parametrów cieczy lub gazów – wyłącznie mierniki ciepła
61 ex 26.51.63.0 Gazomierze, liczniki do cieczy lub liczniki do pomiaru zużycia lub produkcji prądu – wyłącznie gazomierze, wodomierze, liczniki elektryczne prądu zmiennego
62 ex 26.51.65.0 Przyrządy, maszyny i urządzenia do automatycznej regulacji lub kontroli, hydrauliczne lub pneumatyczne – wyłącznie reduktory membranowe
63 ex 26.51.70.0 Termostaty, manostaty i pozostałe przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji lub kontroli – wyłącznie termostaty, inne niż lotnicze
64 ex 27.12.21.0 Bezpieczniki do napięć £ 1000 V – wyłącznie podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia
65 27.12.31.0 Tablice i inne urządzenia sterujące wyposażone w aparaturę łączeniową lub zabezpieczającą do napięć £ 1000 V
66 ex 27.12.32.0 Tablice i inne urządzenia sterujące wyposażone w aparaturę łączeniową lub zabezpieczającą do napięć > 1000 V – wyłącznie rozdzielnice prefabrykowane napowietrzne
67 ex 27.12.40.0 Części do aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej – wyłącznie:· dla rozdzielni prefabrykowanych napowietrznych;· do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych niskiego napięcia (inne niż osprzęt do rozdzielni niskiego napięcia)
68 ex 27.32.13.0 Pozostałe przewody elektryczne do napięć £ 1000 V – wyłącznie:· przewody elektroenergetyczne do układania na stałe, wyposażone w złączki, do napięć > 80 V, w rodzaju stosowanych w telekomunikacji, inne niż przewody instalacyjne do urządzeń radiotechnicznych;· kable elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi, wyposażone w złączki do napięć > 80 V, inne niż okrętowe;· przewody elektroenergetyczne niewyposażone w złączki, do napięć = 1000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm, do układania na stałe: instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe;· przewody elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi niewyposażone w złączki, do napięć = 1000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm, inne niż okrętowe i sygnalizacyjne normalno-wymiarowe;· przewody elektroenergetyczne z żyłami aluminiowymi, niewyposażone w złączki, do napięć = 1000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm;· przewody elektroenergetyczne, niewypo-sażone w złączki, do napięć > 80 V, ale < 1000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm, do układania na stałe, instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe;· przewody elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi, niewyposażone w złączki, do napięć > 80 V, ale < 1000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm, inne niż okrętowe 69 ex 27.32.14.0 Pozostałe przewody elektryczne do napięć > 1000 V – wyłącznie:· przewody elektroenergetyczne instalacyjne;· przewody elektroenergetyczne uzbrojone;· kable elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi i z żyłami aluminiowymi
70 ex 27.33.14.0 Elementy izolacyjne z tworzyw sztucznych – wyłącznie elementy izolacyjne dla budownictwa
71 ex 27.40.24.0 Reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne i podobne – wyłącznie tablice i gabloty informacyjne budowlane
72 ex 27.40.25.0 Żyrandole oraz pozostałe oprawy oświetleniowe instalowane na suficie lub ścianach – wyłącznie:· oprawy oświetleniowe mieszkaniowe do żarówek i żarówek halogenowych (z wyjątkiem reflektorów), inne niż zabezpieczone przed wnikaniem wody;· oprawy oświetleniowe przemysłowe (³ IP 20), do żarówek i świetlówek, stałe;· oprawy oświetleniowe przemysłowe (³ IP 20), do rtęciówek
73 ex 27.51.25.0 Podgrzewacze wody elektryczne o działaniu natychmiastowym lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe – z wyłączeniem grzałek elektrycznych nurnikowych
74 ex 27.51.28.0 Pozostałe piece; kuchenki, płyty kuchenne, pierścienie do gotowania; ruszty do smażenia i pieczenia – wyłącznie kuchenki elektryczne domowe, zawierające przynajmniej jedną płytę grzewczą i jeden piekarnik, włączając kuchenki gazowo-elektryczne
75 ex 27.52.11.0 Sprzęt gospodarstwa domowego do gotowania i podgrzewacze płytowe, z żeliwa, ze stali lub z miedzi, nieelektryczny – wyłącznie:· urządzenia do gotowania i podgrzewacze płytowe, na gaz, z piekarnikiem na gaz lub na gaz i inne paliwa, z żeliwa lub ze stali, inne niż piekarniki gazowe;· kuchnie węglowe stałe

Płytki ceramiczne - jakie wybrać?

Decydując się na remont w domu stajemy przed wieloma dylematami. Jednym z nich jest odpowiedni wybór płytek. Wchodząc do każdego sklepu z materiałami budowlanymi zostajemy zasypani ofertami sprzedawców chcących sprzedać nam swój podobno najlepszy i najtańszy materiał w postaci glazury, terakoty, gresu.

Decydując się na zakup płytek musimy zwrócić uwagę na kilka ważnych spraw dotyczących wyboru i funkcjonalności naszego zakupu.
Poniżej postaram się przybliżyć nieco charakterystykę płytek i ich zastosowanie.
1. Co wybrać glazurę, terakotę czy gres?
Glazura stanowi podstawowy element wystroju łazienek i kuchni, który jest zazwyczaj wybierany najczęściej.Ma ona dużo zalet i trudno odnajdować w niej jakichkolwiek wad. Materiał z którego produkowana jest glazura, pozwala na pozyskanie jednorodnego efektu w całym wnętrzu, ułatwia sprzątanie i utrzymanie czystości w danym pomieszczeniu. Glazura występuje w bardzo wielu kolorach i rodzajach wzorów. Można ją dopasować do każdego wnętrza. Pomieszczenia w których chcemy pozyskać optyczne powiększenie, warto wyposażyć w jasne płytki, zaś tam, gdzie chcemy przybliżyć ściany do siebie położymy ciemne kafelki. Płytki mogą być przeróżne żłobienia, natomiast ich układanie może dać naprawdę zaskakujące efekty. Rozróżniamy glazurę o powierzchni matowej, półmatowej i błyszczącej. Jak z pewnością większość z Was wie glazura z racji tego, że jest materiałem ceramicznym zdecydowanie delikatniejszym i mniej wytrzymałym na ścieranie stosowana jest przede wszystkim na ścianach.
O terakocie najogólniej można powiedzieć, że cechuje się bardzo dużą twardością i odpornością na ścieranie oraz wnikanie wilgoci. Występuje zazwyczaj w postaci szkliwionej. Szkliwo znajdujące się na na terakocie z racji swoich właściwości fizycznych również wpływa na twardość i ogólną wytrzymałość tego rodzaju płytek. Terakota może być stosowana zarówno wewnątrz domów jak też na zewnętrznych elementach takich jak schody czy ganki. Używana jest głównie do krycia powierzchni podłóg, ponieważ jej wytrzymałość na ścieranie potrafi nam zagwarantować, że będzie nam służył przez długie lata. Z tego względu powinniśmy się naprawdę bardzo poważnie zastanowić nad tym, jaki rodzaj terakoty mamy wybrać do naszej kuchni, łazienki czy korytarza. Moim zdaniem nie ma sensu oszczędzać na jakości. Kupując płytki bardzo złej jakości możemy być pewni, że w niedługim czasie ulegną one zniszczeniu poprzez zrysowanie a na ich powierzchni będą widoczne różnego rodzaju przetarcia.
Gres to najtwardszy z materiałów wykorzystywanych do pokrycia posadzki ścian zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz budynku. Stosowny dobór gresu podejmuje się raz na wiele lat. Dlatego też warto się dobrze zastanowić. Podłoga z gresu bywa elegancka, łatwa w czyszczeniu oraz znakomicie się nadaje do ogrzewania podłogowego. Niestety, nie jest to także idealne rozwiązanie, bowiem posiada wady, z którymi trzeba się liczyć. Gres jest odporny na ścieranie, zatem podłoga szybko się nie uszkodzi. Uszkodzone mechanicznie płytki ( upadł na podłogę ciężki przedmiot i potłukł lub wyszczerbał płytkę) możne wymienić tylko poprzez jej wykucie i wklejenie nowej. Choć czyszczenie podłogi z gresu jest proste bo przy użyciu np. mopa to wystarczy kilka ziaren piasku na podłodze a sprawia wrażenie jakby wymagała ponownego sprzątania.
Mamy do wyboru gres szkliwiony, zdobiony i polerowany. Ostatni rodzaj nie będzie najlepszym pomysłem na przedpokój, bowiem intensywnie użytkowany może ulec zmatowieniu. Gres stanowi bardzo wytrzymały materiał. Od terakoty różni się głównie słabszą nasiąkliwością. Jest też zdecydowanie twardszy, a co za tym idzie i bardziej odporny oraz dostępny w wersjach antypoślizgowych.


2  Wielkość płytek

W obecnym czasie wybór wielkości płytek jest ogromny od mozaiki 2x2cm do płytek nawet 120x120cm.
 Najpopularniejsze kształty płytek to kwadrat i prostokąt. Nie znaczy to jednak, że nie ma innych kształtów. Są to jednak  rozwiązania systemowe dające po ułożeniu efekt mozaiki lub specjalnego wzoru na podłodze lub ścianie.
Należy jednak pamiętać, że wielkość płytek zależy również od wielkości pomieszczenia, kształtu i sposobu układania płytek ( w cegiełkę, jodełkę, karo). Często bywa tak, że przy dużych płytkach kładzionych w małym pomieszczeniu pozostaje bardzo dużo odpadów, które można potem wykorzystać jeśli będą układane te same płytki w innym pomieszczeniu, bądź nie będą już wykorzystane i trzeba je będzie wyrzucić. Przy mniejszych płytkach również występuje ten problem, ale w znacznie mniejszym stopniu.
Często się zdarza, że płytkarze więcej wołają za bardzo duże i małe płytki co spowodowane jest trudnością ich układania lub pracochłonnością, a metrów  brak.

3  Kształt boku płytki

Rozróżniamy:
- Płytki cięte z ostrymi brzegami, które można kłaść na 1mm fudze. Bezfugowo raczej nie radzę a to dlatego, że trafi nam się paczka z inną kalibracją i nie  ma możliwości korekty ułożenia płytek.
- Płytki z faską półokrągłą , które po ułożeniu na ścianie lub podłodze dają fugę wklęsłą i nieco szerszą fugę niż zostały zastosowane krzyżyki dystansowe.
- Płytki o nieregularnym kształcie boku a co za tym idzie o nieregularnej fudze.
Niezależnie od przedstawionych wyżej informacji to do właścicieli remontowanego domu czy mieszkanie należy wybór płytek. To właśnie Wam mają się one podobać i ozdabiać wasze lokum.
Pozdrawiam

Odświerzanie sufitu poprzez jego ponowne malowanie.

Do malowania sufitów najczęściej używa się farb emulsyjnych. Dobrze kryją, łatwo się rozprowadzają, są trwałe i dają się myć. Własności użytkowe farb emulsyjnych wynikają z rodzaju oraz jakości żywic i pigmentu użytych do ich produkcji. Dlatego mamy do wyboru farby akrylowe, winylowe i lateksowe.
Odświerzając sufit czyli chcąc go pomalować po raz drugi lub kolejny, nie musimy wzywać malarza. Możemy zrobić to sami, ale warto zwrócić uwagę na kilka szczegółów.
1 Sufit nie powinien być zapylony, kruszyć się i rozwarstwiać. W razie niepewnego wyglądu, bezpieczniej jest usunąć istniejące stare warstwy farb, tapet a nawet fragmenty tynku. Szczególnie ważne jest oczyszczenie sufitu z resztek tłustych plam. Nawet bardzo stare plamy na powierzchni osłabiają znacznie przyczepność warstw nakładanych na nie  (gips, szpachla, farba) i mogą powodować przebarwienia. Należy je dokładnie odtłuścić (detergentem) a po wyschnięciu miejsca zaplamione zmatowić drobnym papierem ściernym.
2 Powierzchnie malowane wcześniej farbami klejowymi należy bezwzględnie usunąć. Najpierw powierzchnię zwilżamy wodą za pomocą pędzla, czekamy aż farba napęcznieje a następnie usuwamy farbę szpachelką lub skrobaczką. Farby emulsyjne wystarczy dokładnie zmyć ciepłą wodą z dodatkiem detergentu za pomocą gąbki. Powierzchnia, którą chcemy malować musi być dokładnie oczyszczona z brudu, kurzu, tłuszczów i musi być sucha.
3 Starej emulsji, która jest czysta i nie odpada, nie musimy usuwać - możemy malować bezpośrednio na niej. Jeżeli jest zszarzała, należy ją jedynie wymyć mydłem malarskim lub preparatem do mycia ścian i sufitów. Jednak nie wolno pod żadnym pozorem trzeć farby w jednym miejscu, ponieważ możemy ją przetrzeć i zrobić sobie dziurę lub nierówność, która trzeba będzie szpachlować. Dalsze prace rozpoczynamy dopiero po całkowitym wyschnięciu sufitu.
4 Gdy sufit jest już czysty należy go dokładnie obejrzeć i zlokalizować wszystkie szczeliny, ubytki i pęknięcia.
Drobne ubytki można wypełnić np. gipsem szpachlowym lub białą gładzią szpachlową. Na większe ubytki lub szczeliny dodatkowo stosujemy taśmą zbrojoną włóknem szklanym, a następnie szpachlujemy . Ewentualne większe dziury możemy naprawić przy pomocy kleju gipsowego lub tynku gipsowego ( np. Goldband firmy Knauf) a następnie nakładamy gładź gipsową. Po wyschnięciu szpachlę należy przetrzeć packą z papierem ściernym (najpierw 150, potem 220-280) do uzyskania gładkiej i jednolitej powierzchni. Możemy to sprawdzić za pomocą żarówki lub halogena przystawiając je do sufitu w odległości 30- 40 cm od miejsca naprawy.
5 Wszelkie reperacje i naprawy należy poprzedzić zagruntowaniem podłoża emulsją gruntującą oraz należy pamiętać o zagruntowaniu już naprawionych powierzchni w celu zredukowania ich chłonności podłoża i zwiększenia przyczepności. Tak przygotowane powierzchnie zmniejszają późniejszą chłonność farby (wody w niej zawartej) i powstawanie tzw. matowych plam.
6 Rozpoczynamy malowanie przygotowanego sufitu od przemalowania farbą naroży i brzegów ścian pędzelkiem lub specjalnym wałkiem do malowania kątów ( tzw odcinanie)
7 Następnie dzielimy powierzchnię sufitu na kwadraty o boku ok 50 cm. Następnie wyznaczony kawałek malujemy wałkiem,      w równoległe pasy (za każdym razem nasycając wałek farbą) tak jak pokazują strzałki.

8 Kolejne pasy malujemy prostopadle do poprzednich wychodząc poza ich brzegi ( ale nie zbyt nasyconym w farbie wałkiem )
9 Powierzchnię wyrównujemy i wykańczamy lekko przyciskając wałek i malując nieco żadszą farbą . Pomoże to w zlikwidowaniu optycznych złączeń pasów ze sobą a więc powierzchnia powinna być jednolita.
Należy pamiętać rówież o dodatkowych poradach.
Malujemy sufit uwzględniając położenie okna. Pierwsza warstwa jest malowana równolegle do okna, a druga prostopadle. W ten sposób mamy dobrze pomalowany sufit i wygląda on na jednolitą powierzchnię ( nie widać pasów pozostawionych przez wałek).
Sufit malujemy zawsze na początku przed malowaniem czy tapetowaniem ścian.
Duże powierzchnie łatwiej jest malować za pomocą elektronarzędzi do malowania. Do tego celu używa się pistoletów z pojemnikami na farbę i własną minisprężarką.  Farby nanoszone za pomocą pistoletu dają bardziej gładkie i ładniejsze wykończenie powierzchni.
Na koniec życzę tylko samych  pięknie umalowanych sufitów.

Układamy panele podłogowe: jak uniknąć często popełnianych błędów?

Obecnie samodzielne ułożenie drewnianej podłogi jest proste jak nigdy dotąd. Jest to możliwe dzięki laminowanym panelom podłogowym, łączonym na zatrzask (bez użycia kleju). Jednak aby podłoga cieszyła nas swoim wyglądem przez wiele lat, zanim zabierzemy się do układania paneli, zwróćmy uwagę na kilka rzeczy...

Obecnie samodzielne ułożenie drewnianej podłogi jest proste jak nigdy dotąd. Jest to możliwe dzięki laminowanym panelom podłogowym, łączonym na zatrzask (bez użycia kleju). Jednak aby podłoga cieszyła nas swoim wyglądem przez wiele lat, zanim zabierzemy się do układania paneli, zwróćmy uwagę na kilka rzeczy.


Jakie panele kupić?

Przy zakupie paneli kieruj się kilkoma kryteriami. Pierwsze z nich to grubość. Dobrym standardem są panele o grubości 8mm. Jeżeli chcesz trochę oszczędzić, możesz wybrać panele cieńsze – 7mm. Odradzam natomiast panele o grubości 6mm, które mają słabą wytrzymałość (to typowy tani produkt z supermarketów). Podłoga z paneli i tak jest relatywnie tania, więc nie ma co przesadzać z oszczędzaniem.

Kolejna sprawa to tzw. klasa użyteczności, która określa odporność na zużycie. Czasem sprzedawcy używają też określenia klasa ścieralności. Najtańszy wariant to panele w klasie AC2, które nadają się jedynie do pomieszczeń mieszkalnych mało użytkowanych (np. sypialnie). Panele w klasie AC3 sprawdzą się w pomieszczeniach mieszkalnych średnio i intensywnie użytkowanych (pokój dzienny, przedpokój). Bardziej wymagający mogą zainwestować w panele w klasie AC4, które nadają się nie tylko do mieszkań ale również do pomieszczeń publicznych, w których podłoga jest znacznie bardziej narażona na zniszczenie. Istnieją jeszcze panele w klasie AC5 przeznaczone do intensywnie użytkowanych pomieszczeń użyteczności publicznej, np. sklepów. Jeżeli szukasz paneli do mieszkania o raczej nie ma sensu przepłacać za panele w klasie AC5.

Jeżeli w Twoim mieszkaniu lub domu jest duża wilgoć, to warto też upewnić się w sklepie czy panele są zabezpieczone dodatkowo przed wnikaniem wilgoci do ich wnętrza (np. o impregnowanych krawędziach).


Czy podłoga z paneli wymaga izolacji?

Paneli nie układa się bezpośrednio na betonowej posadzce. Najpierw należy rozłożyć warstwę izolacyjną z folii budowlanej, która zabezpieczy przed wnikaniem wilgoci z posadzki. W przeciętnym mieszkaniu wystarczy folia grubości 0,2mm. Pasy rozkładanej folii łączymy na zakład (powinny na siebie zachodzić na 20 do 30 cm).

Na folii układa się podkład wyciszający z pianki polipropylenowej lub miękkiej płyty pilśniowej. Na tak przygotowanej posadzce można rozpocząć układanie paneli.


Na co jeszcze zwrócić uwagę w czasie układania paneli?

Pomieszczenie, w którym układamy panele powinno być czyste i suche.

Panele przywiezione ze sklepu należy położyć w ich oryginalnych opakowaniach w pomieszczeniu, w którym będą układane. Powinny powoli przystosować się do panującej tu wilgotności i temperatury. Do układania podłogi można przystąpić po odczekaniu dwóch dni.

Pierwsza decyzja do podjęcia, gdy zabieramy się już do układania paneli, to kierunek w jakim powinny one leżeć. Aby miejsca łączeń paneli były jak najmniej widoczne, najlepiej ułożyć je równolegle z padaniem promieni słonecznych. Jeżeli w pomieszczeniu są dwa okna na przyległych ścianach, panele kładziemy równolegle do promieni słonecznych wpadających z okna umieszczonego naprzeciw wejścia do pomieszczenia.

Wraz ze zmianami wilgotności i temperatury panele mogą się kurczyć lub rozszerzać. W wyniku tego podłoga może się wybrzuszać. Unikniesz tego zachowując w czasie układania odstępy pomiędzy krawędzią podłogi a ścianą, dając w ten sposób podłodze pewien margines na rozszerzanie się. Fachowo nazywamy to szczelinami dylatacyjnymi. Najlepiej do tego celu użyć tzw. kołków dylatacyjnych, które umieszczamy między panelem a ścianą, a następnie wyjmujemy po ułożeniu całej podłogi. Szczeliny pomiędzy panelami a ścianą zostaną ukryte pod listwą przypodłogową.

W miejscach gdzie nie można położyć listwy maskującej (np. przy futrynach drzwi, czy miejscach gdzie w podłogę wchodzą rury) szczeliny dylatacyjne wypełnia się specjalną elastyczną masą (coś co fachowcy czasem nazywają kitem podłogowym) o barwie zbliżonej do barwy paneli.

Po podłodze z paneli można chodzić w zasadzie od razu po ułożeniu.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jaki rodzaj umywalki kupić? Umywalki łazienkowe małe, duże, nablatowe?

Zastanawiasz się jaką umywalkę wybrać? Interesują Cię Umywalki narożne, małe, a może bardzo duże? Jeśli tak to znakomicie trafiłeś. Zapraszamy do lektury.

Jeszcze kilka lat temu projektując łazienki w naszych domach nie zwracaliśmy uwagi na ceramikę łazienkową. Sedes, umywalka czy wanna wszędzie była identyczna i nikt myślał czy można inaczej. W dzisiejszych czasach wybór jest aż za duży! Jakie typy umywalek są dostępne na rynku?

Umywalki są obecne w naszych mieszkaniach praktycznie od zawsze. Kiedyś nie było wielkiego wyboru w tego rodzaju akcesoriach łazienkowych. Teraz mamy umywalki łazienkowe tradycyjne prostokątne, umywalki narożne, umywalki nablatowe i wiele wiele innych. Na co należy zwrócić uwagę zakupując umywalkę?

Bez wątpienia ważna jest wielkość umywalki. Istotne jest również jej przeznaczenie - czy umywalka ma służyć tylko do mycia rąk, a może również zębów, a może także czasem do prania ręcznego, albo czyszczenia kwiatów. Wtedy istotna jest wielkość umywalki, jej kształt i umiejscowienie baterii.

Zaraz za funkcjonalnością ważna jest estetyka. Aktualnie bardzo popularne są umywalki nablatowe, które często montowane są na drewnianych komodach. W takiej konfiguracji jest duże prawdopodobieństwo szybkiego zniszczenia blatu drewnianego na skutek ciągłego zalegania wody, dlatego warto w takim przypadku zamontować blat z kamienia lub ceramiki.

Kupując umywalkę do swojej łazienki przede wszystkim zwróć uwagę na jej funkcjonalność, a dopiero w drugiej kolejności na wygląd. To zaprocentuje szybciej niż myślisz!


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak przygotować ściany do malowania?

Jak przygotować ściany przed malowaniem? Podam kilka kroków które trzeba wykonać żeby wszystko było jak należy. Trzeba pamiętać, że jak będzie przygotowane nasze podłoże taki będzie końcowy efekt malowania. No to zaczynamy:)
Jak przygotować ściany przed malowaniem? Podam kilka kroków które trzeba wykonać żeby wszystko było jak należy. Trzeba pamiętać, że jak będzie przygotowane nasze podłoże taki będzie końcowy efekt malowania. No to zaczynamy:)

Jeśli ściany były wcześniej malowane sprawdzamy:

-przyczepność starej farby,
-chłonność podłoża,
-trwałość i jakość starych powłok,

1.Przyczepność:

-Farba łuszcząca się i wszystkie farby klejowe - usunąć całości (należy zwrócić uwagę czy pod warstwą emulsji nie ma jeszcze farby klejowej-trafiałem już na takie "perełki"),
-Przyczepność powłoki (sprawdzamy przyklejając taśmę lakierniczą do ściany i odrywamy do podłoża) jeśli nic nie odeszło z taśmą jest ok.
-Farba przyczepna - powłoki z połyskiem lub satynowe należy zmatowić przez przetarcie papierem ściernym 160 - 220 i odpylić,

2.Chłonność podłoża:

-Należy zmoczyć czystą wodą i jeśli:
a)woda wsiąka w podłoże - gruntujemy je,
b)woda spływa nie wsiąkając - nadaje się do malowania,

3. Trwałość starej farby:

-Praktycznie po wykonaniu poprzednich kroków wiemy już czy to co jest na ścianach możemy malować.
-Przed gruntowaniem należy zaszpachlować wszystkie ubytki i pęknięcia.


Ściany nie malowane:


1.Ściany szpachlowane i z płyt gipsowych:

-Muszą być całkowicie suche.
-Przed malowaniem należy zagruntować ściany i sufity zgodnie z zaleceniami producenta farby (najczęściej farbą rozcieńczoną wodą max 20%)


Tynki mineralne:

-Nowe tynki muszą odstać minimum 28 dni w celu "odwapnienia"
-Całość gruntujemy zgodnie z zaleceniami producenta farby którą chcemy robić wymalowania.


Jako praktyk myślę że właśnie tak powinno wyglądać przygotowanie ścian. Jeśli wykonamy wszystkie czynności prawidłowo będziemy mieli pewność, że nasze malowanie będzie trwałe a nasza praca będzie miała sens.

Padło takie stwierdzenie "zgodnie z zaleceniami producenta farby",
dlatego, że różni producenci farby mają różne wymagania dotyczące przygotowania podłoża. Niektórzy (ci nieliczni) każą stosować swój specjalny grunt pod malowanie ale większość zaleca stosowanie farby rozcieńczonej wodą.

No to mamy ściany przygotowane i bierzemy się za malowanie...


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
wojtecki1

Panele laminowane

Panele stają się coraz bardziej konkurencyjne w stosunku do typowych podłóg drewnianych. Decyduje o tym ich coraz lepsza jakość, a przede wszystkim wzornictwo.

Dziś już dostępne są panele, dzięki którym podłoga prezentuje się naprawdę atrakcyjnie i dzięki którym wnętrze zyskuje niepowtarzalny charakter.
Do wyboru są panele laminowane oraz panele drewniane. Mogą one być bez klejowe, montowane na specjalny zatrzask oraz klejone. Niewątpliwą ich zaletą jest łatwość montażu, oraz to że natychmiast po zamontowaniu podłogi pokrytej panelami można ją użytkować.
Panele produkuje się z płyty HDF, której wióry po obróbce mechanicznej i dodaniu odpowiednich składników chemicznych zostają sprasowane w bardzo wysokiej temperaturze i pod dużym ciśnieniem. To stanowi część nośną paneli. Na nią zostaje naniesiony wzór dekoracyjny. Standardowa grubość paneli wynosi 8 mm, ale można spotkać także grubość 7 mm i 6 mm. Jednak panele o grubości 6 mm raczej nie są polecane, to produkt tani i niewytrzymały, choć często oferowany w promocyjnych cenach. Bywają również panele laminowane o grubości 9 mm i te są szczególnie polecane ze względu na naprawdę dobrą jakość.
Kupując panele warto zwrócić uwagę na klasy ścieralności, które są definiowane do każdego ich rodzaju. Zaczynając od AC1 mamy do czynienia z najsłabszą odpornością na ścieranie, najwyższą klasę reprezentuje AC5, która oznacza bardzo wysoką odporność na ścieranie. Panele laminowane klasy AC4 i AC5 zalecane są do wnętrz o dużym natężeniu ruchu, czyli wszelkich budynków użyteczności publicznej. Wyższa odporność na ścieranie jest adekwatna do ceny za panele.
Panele laminowane bez klejowe mogą być dobijane w poziomie, mogą to być panele pióro-zamek, czyli pióro należy wsunąć w zamek pod konkretnym kątem, lub też mogą to być panele z układem zatrzaskowym.
Jeśli chodzi o wzornictwo to rynek oferuje dziś naprawdę szeroką gamę odcieni, od ciemnego typu wenge czy orzech, po jasne w odcieniu brzozy czy sosny. Bardzo ciekawie prezentuje się zebrano. Wybierając panele laminowane o wysokiej odporności na ścieranie zyskujemy podłogę dobrą jakościowo, bezproblemową w utrzymaniu i dbałości o czystość, a z pewnością tańszą niż o podobnym wzorze czy odcieniu podłogę drewnianą.